a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

apsinthos - ερωτικό (erotiko) lyrics

[verse]
καινοφανής, με χρέωσαν τις μνήμες καθε έρωτα, κάθε ανάμνησης, κάθε φωνής
σ’ ενα αβίωτο παρόν που για μια λέξη, ένα χάδι λιμοκτονείς αξεδίψαστη κι άπιστη ασχημονείς για των εραστών τη φθορά
έγινα πολη και βορά
σημαίνει την ανικανότητα του ν’ αγαπήσεις και να αγαπηθείς έστω και μια φορά
καμένη γη, το κορμί σου δεσμοί σε σχέσεις που γίναν θηλιά
αποστείρωση και γυαλί μα ανάμεσα στο να ζεις και να βιώνεις καμία διαφορά
κι η προσμονή του τίποτα είναι ό,τι απέμεινε απ’ τα ανώνυμά μας πρόσωπα, κελιά
στοιβαγμένοι στου αιώνα τα για καμιόνια σου, εναύσματα, πτώματα και παιδιά
σαν επιβάτες άνευ αποσκευών ο προορισμός μας δεν έχει αξία πια
οι μνήμες μας κι οι μνήμες σου κορμια χωρίς κορμιά διακεκομμένα αρώματα, πετρέλαιο, καμένη σάρκα, φως και γιασεμιά
απρόσωποι, νύχτες παρασίτων σ’ οθόνες χιονιά
στη γλώσσα η τσιμεντένια σειρήνα μάς ξαγρυπνά
το βλέμμα της ζωής δεν ακουμπάει στην καρδιά αυτούς τους τόπους
σώσαν οι λέξεις μοναχά το κέλυφος τους
κενο για να θυμίζει το σχήμα του νοήματος τους, καθώς εκείνη σφαλίζουν τα μάτια υποδεχόμενες αργά τον θάνατο τους στην γκρίζα θωρειά
τα σ’αγαπώ μείναν κενά στις ουλές της αθωότητας προσκυνητές σε κορμιά
σ’ ωράρια πρωινά οι διαδρομές και βιαστικά τσιγάρα μέσα στα αστικά οσο λείπουν τσ βασικά
νυχτώνουν οι γειτονιές που μεγάλωσα και γονάτισαν μπροστά στη σκουριά
άγρια θάλασσα υγρή κι ασάλευτη η μοναξιά
που σκάβει τα πρόσωπα βιαστικά
ενώ ο καθένας την πάρτη του πια κοιτά σ’ ανάσες φαναριών και φάρων
ζωές θαλάμες που θάψανε τα ομοιώματα του προσώπου της σε καύτρες τσιγάρων
χαράζουν τον τοίχο τις νύχτες με τα χνώτα του χειμώνα σε βάρδιες στις κάννες φουγάρων
ζωές χαμένες θα ‘ναι ανθός μου αβλεφαρο πες μου, ξοφλήσαμε, γέρο;
οι πόθοι κι οι προθέσεις μας ψιθύρισαν την ήττα στα γόνατά μας πριν καν τα λόγια μας σχηματίσουν το νόημά της
πριν καν τα λόγια μας συλλαβίσουν τη συναίνεση του νέρων όσο για εκείνη που δεν έγινε πόλη για να ανατέλλω
σκοτώνω την προσμονή να μη με πληγώσει το αποτέλεσμα τι κι αν τη θέλω ζωντανή
ψιθύρισε το όνομα ελευθερία πριν χαθεί
μ’ ενέχυρο την πίστη μου σαν φυλαχτό και προσευχή πικρή
το σώμα της ανθρώπινη απρόσωπη κι ανή
η μονη απέραντη έκταση που τόσο αγάπησα αν της μιλήσω δεν είχα φωνή
οι λέξεις μας θύματα και βωμοί
τα μάτια της γειτονιές στη βροχή
κουφάρια ατσάλι εργατικές που μεγάλωσαν μπρος τα χείλη της συρμοί
φεύγουν κι ό,τι αγάπησες έγινε ξενιτιά στο μέτωπό σου
γι’ αυτο σε κάθε αντίο τρυπώ τον παλμό σου
όλα τα ποιήματά μου ζωγραφιές δίχως να έχουν πρόσωπο μα σ’ όλα έβλεπα το πρόσωπό σου, καταδικη
ήμουν εγω χωρίς να υπάρχω, ψυχή που πάνω μου άνθισαν τοίχοι
στην κόψη μιας μνήμης που δε μ’ ανήκει, β α 2 0 37 σαν την ευρυδίκη
κι ό,τι ερωτεύτηκα στον θάνατο ήταν η μεγαλύτερή μου νίκη
[chorus]
δεν είμ’ εγώ, έγινα πόλη, αυτό μου απάντησες, δεν έχω δρομο γυρισμού για να σε ζήσω
στα χέρσα θύματα τη φωνή μου δεν άλωσες, σπόρους+ξυράφια στα λαρύγγια σου ν’ ανθίσω
δεν είμ’ εγω, έγινα πόλη μα σ’ αγάπησα, θέλω απόψε στο κορμί σου ν’ αγρυπνήσω
δώρο η φθορά από τη σάρκα σου που τσάκισα κοιτώ μα δεν τολμώ ποτε να μ’ αντικρίσω

[chorus]
δεν είμ’ εγώ, έγινα πόλη, αυτό μου απάντησες, δεν έχω δρομο γυρισμού για να σε ζήσω
στα χέρσα θύματα τη φωνή μου δεν άλωσες, σπόρους+ξυράφια στα λαρύγγια σου ν’ ανθίσω
δεν είμ’ εγω, έγινα πόλη μα σ’ αγάπησα, θέλω απόψε στο κορμί σου ν’ αγρυπνήσω
δώρο η φθορά από τη σάρκα σου που τσάκισα κοιτώ μα δεν τολμώ ποτε να μ’ αντικρίσω

- apsinthos lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS