a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

apsinthos - ψευδαίσθηση αξίας (psevdesthisi aksias) lyrics

[intro]
σ’ όλο αυτό το διάστημα μες στη φυλακή, δε μου είπε ούτε μια λέξη
με απέφευγε…
ήταν μια σιωπή αινιγματική, παγερή…
προσπάθησα μάταια να την καταλάβω, να μπώ στην ψυχή της
να δώσω μια απάντηση στα ερωτήματα που με βασανίζανε
τι νιώθει για ‘μένα; mε μισεί γιατί μίλησα τότε;
η βασανίζεται ακόμα με την ιδέα πως είναι ενοχή; πως είναι ανάξιη για ‘μένα;

[verse]
ρυθμός στην άβυσσο της ειρκτής
χτυπάνε πίσω μου πόρτες και κάγκελα της νοητικής φυλακής στην αφή της
νιώθω σαν να κολλάνε οι σκέψεις στο σώμα μου κι η σιωπή της μαύρος έβενος με μάτια βαθιά σαν γυαλί
πίσω απ’ τις δάκρινες λάμες με σπρώχνει στο έρεβος της οργής
στο συσσωρευμένο και τσιμεντένιο μας πέλαγος
9 χρόνια κολλημένος στο τέναγος
μ’ ένα χαρτί να γράφω, φίλε, ξέφρενος, πίσω απ’ το παραπέτασμα
επέκταση απ’ τη χαρακτηροδομή που χτίζω, πάντα έκθαμβος από παιδί
στην αγκαλιά μιας ανεκπλήρωτης αγάπης στέκω έντρομος
καιρός να μαχαιρώνει ανά πάσα στιγμή την ψυχή μου κι ανέτοιμος φαντάζω
στην επιφάνεια νεκρός κι αφανής σαν το απέραντο πλάνο που από τα μάτια μου κοιτάζω ανέκφραστος
απ’ της αθήνας το κέντρο ώσπου να μ’ αγκαλιάσει, μάγκα, άδειο έδαφος
ψυχόδραμα εκπέμπω, στη λήθη ανένταχτος μαζί της
προσπάθησα να μπω μες στην ψυχή της
στις άμορφες, μα σκότεινες διαδρομές, στην αφή της
σαν θάλασσα ανθρώπινων σορών είν’ το κορμί της μ’ εκατομμύρια χέρια παγωμενα
φωνάζει ήλιους νεκρούς ν’ αγκαλιάσουν την ύπαρξή της
με τη φωνή μου βουτηγμένη στο νέφος, σαν ίσκιος στο φως της ομίχλης
μυστικά αλλάζοντας μορφή που αλαλάζοντας φτάνει σε πλάνο αδιάκοπο
που κόβεται πριν καταλάβει ο πρωταγωνιστής πως τ’ όνειρό του θα πεθάνει
δίχως πρόσωπο και αγάπη
σε πόλη του ορίζοντα γκρίζο να στέκεται ανοιχτό σαν γκάνι
και τα λάθη μου στρώμα για να απλωθεί η σιωπή αγνώριστη για ‘μένα
έρωτας και μίσος, ελπίδα, έλξη, έξη και κραυγή
στην υποχώρηση σφαγή, στην αγκαλιά της στον πυθμένα
συνέβη μερικές φορές να ‘κανα όνειρα κατώ από το απαθές της βλέμμα
μα κανένα δεν έπιασε τόπο προσωπικά
κι οι δρόμοι μας χωρίζουν από συμπαγή υλικά
δεν έχει συναίσθημα τελικά, δε σε μισεί, δε σ’ αγαπά
μα στέκει ανέγγιχτη και σιωπηλή, χωρίς λόγο γιορτάζει τη μιζέρια της με μάτια σαν βεγγαλικά…
δέσμιοι σε φέρετρα ηλεκτρικά

- apsinthos lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS