a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

atc taff (grc) - real connections vol.3 lyrics

[verse]
καλησπέρα, είμαι ο θάνος
το παιδί απ’ το πάρκο
εκείνος που έψαχνες το βράδυ
να έρθεις να πιεις τον μπάφο
δεν θέλω συμβουλές απο εσένα
να μάθω πώς από αυτούς
που δεν περίμενα
ξέρω θα την πάθω
το καλύτερο παιδί έκανα
να φαίνεται φάντασμα
ποιος σου είπε οτι είμαι φέτος
βλάκα, το καλό παράδειγμα
είχα για εδώ πέρα 10 feat
να μπούνε άνετα
μα το ‘χω ανάγκη όλο
μόνος μου είχα το κάλεσμα
ο κόσμος μικρός
μεγάλο είναι το φορτίο
έχω κλάψει κι εγώ
στη γαλαρία στο λεωφορείο
δε μου πάει το καλοκαίρι
θέλω την βροχή στο κρύο
διάβαζες τη θεωρία
έκανα πράξεις στο σχολείο
μην μιλάς τώρα
θα το μάθει όλη η χώρα
μεγάλωσα δίπλα στην θάλασσα
μα έφερα τη μπόρα
για ό,τι καλό έχω προσφέρει
δε χρωστάω στο θεό
μα ό,τι κακό έχω διαλέξει
λέω θεέ μου συγχώρα
βάζω στη ζυγαριά
την ερμηνεία στο λάθος
εθισμοί, ψυχολογίες
απ’ το ύψος στο βάθος
είναι real punch line
σου σπάει η κάτω γνάθος
είναι κατάρα ή ευλογία
τελικά αυτό το πάθος
και είμαι πλέον γνωστός
σέβεται και ο εχθρός
ξέρουν, βρήκα τι αγαπάω
και δεν νιώθω νεκρός
η καθοδήγηση της σκέψης
είναι ο νέος θεός
τα πρόβατα τρέμαν το λύκο
μα τα σφάζει ο βοσκός, και λέει
όσο το κάνω αυτό, μαλάκα
τόσο καυλώνω
άμα αρχίσω κάτι, bro μου
στη ζωή δεν τελειώνω
όσο κάτι μου μπαίνει εμπόδιο
άλλο τόσο καυλώνω
θα πάρω πίσω την χαρά μου
όταν νικήσω τον πόνο
απ’ το πού πάει ο βλάκας
δείτε ο βλάκας τι χώνει
βγάζω πόρους από αυτό
γιατί αυτό με πορώνει
όσο κι αν προσπαθήσανε
δε μου αλλάζει η γνώμη
νομίζουν ότι με έμαθαν
δεν είδαν τίποτα ακόμη
είναι atc taff
ψάχνω τα αρχεία
ήρθε η ώρα να το φτύσω
σαν να είναι αηδία
πορώνεστε με αυτά
αλήθεια αυτό λες ανδρεία
θες τη γκόμενα πουτάνα
μα την κόρη σου κυρία
τρύπια αγνωστοφοβία
και μαζί προσπερνάς
με ποιον τρόπο πια, μικρέ μου
το attention ζητάς
έχεις βουτήξει μες στα social
και πρώτα ξεχνάς
τον ορισμό της μαγκιάς
ρομαντισμό της παρθενιάς
είναι πράγματα
που ενίοτε φοβάμαι να πω
που αν σ’ τα σούρω στη σκηνή
ίσως να λογοκριθώ
2000 χρόνια έρχομαι μετά τον χριστό
μα κοίτα, ζω στο παρασκήνιο τον διαφωτισμό
έχω εικόνες ζωντανές, μνήμες αληθινές
τα βλέμματα ανάβουν τα αισθήματα μέσα στις σκιές
να μάθεις θέλεις το αύριο
δεν έμαθες απ’ το χθες
τι κι αν σου δώσω όσα ονειρεύεσαι
κάτι ακόμα θα θες
ξέρω, λένε οι διαφημίσεις
να είμαστε αγαπημένοι
μα έξω απ’ το παράθυρό σου
ο πόλεμος ξημερώνει
και είδες εικόνες
χαιρετάει το παιδί στο βαγόνι
μα με οριμάζει τελικά
ό,τι έλεγα πως με αγχώνει
γι’ αυτό ετοιμάσου
γερά κράτα με απ’ το μπράτσο
να στείλουμε τα λάθος πρότυπα
προς το καναβάτσο
να νιώθω free με md
σε ένα δάσος του astrix
εγκλωβισμένοι μες στο αιώνιο
festival του matrix
είναι ευθύνη ευαισθησίας
να αλλάξεις τους γύρω σου
είσαι μια μπαταρία με τα συν και τα πλην σου
κολλάς στα ετερώνυμα να νιώσεις καλά
γαμώ τη μάνα σου αν κοιτάς
κρυφά τη γκόμενα φίλου σου
είναι ρόδα που γυρνάει
κανένας δεν είναι άτρωτος
δεν έχει ενδιαφέρον
άμα δείχνω πια άνετος
ο χρόνος μου πιστεύουν
πως δεν είν’ τώρα κάμποσος
μα έρχομαι για τις ζώνες πίσω
σαν να ‘μαι ο kambosos
εμπρός στην εποχή
χωρίς τα νιάτα ξεφτέρια
οι κοπέλες προκαλούν
αυτοί σέβονται μαχαίρια
όσο και οι δυο βάζουν χέρι
για να γίνει αυτό
εδώ το underground ζει
κι ας κάψουνε το μετρό
σε λίγο ίσως τρελαθώ
γι’ αυτό πρέπει να το κάνω
μια ζωή παίρνω ό,τι θέλω
μα δεν το απολαμβάνω
τώρα πες μου εσύ
τη φήμη, βλάκα, τι να την κάνω
ορκίστηκα στο πρώτο δάκρυ μου
πως θα τους ξεκάνω
δεν με συγκινούν λεφτά
επάβλεις και κότερα
για να νιώθεις πια καλύτερα
λες τους άλλους χειρότερα
παγωμένη αυτή η καρδιά
μα βγάζει τη θερμότητα
δεν πάω ποτέ σε νέα
αν δεν ξεμπλέξω απ’ τα παλιότερα
εσύ, αδερφέ, που με έκανες support
εσείς οι άλλοι μαλάκες ρίξτε κι άλλα report
δεν σ’αρέσει ο νέος taff
και όλο ζητάς τον παλιό
μα αυτό που κάνω είναι τόσο καλό
που μοιάζει κακό
και κάπως έτσι καταλήγω
πάλι να νιώθω χάλια
αλλά εν τέλει με ευνοεί
για να’ χω να γράψω κι άλλα
όσο μας κράζουν οι παππούδες
που μας λένε ρεμάλια
τόσο λυπάμαι που δεν ξέρουν
τι τους λεν τα κανάλια
είναι τα μαύρα υποσυνείδητα
στα παιδιά της νιότης
όσο θα παίζω μς τις λέξεις
σαν να ‘μαι ο μπαμπινιώτης
με λένε αμόρφωτο παιδί
και μια ζωή είμαι πότης
ρουφήξτε απ’ το νέο αίμα
σαν να μαι αιμοδότης
και να σε παίρνουνε τιμή σου
οκ, το εμπέδωσα
και μένα είναι τιμή μου, πουτάνα
που δεν σ΄τον έδωσα
ό,τι θες σε απορρίπτει
ό,τι σε θέλει το απορρίπτεις
μου λες δεν σε καλύπτει
ήμουν εκεί και σε έσωσα
αυτή η νοσταλγία της μνήμης
κυνηγά τα παγωτά
και τις τρελόμπαλες πλατεία στις 9
όλα θυμίζουν τόσο όμορφα και τόσο απλά
έξω απο την τεχνολογία και τα smart κινητά
θυμάμαι έδινα ζωή μικρός στα σχέδια cartoon
τώρα πως θέλω να σκοτώσω όσους τα δημιουργούν
πολλές φορές οι απαντήσεις και το φως δεν αρκούν
δεν ξέρω αν πρέπει να σου δείξω
τι θέλουνε να πουν
γιατί ο κόσμος ξέρω
τώρα βασίζεται στο transform
αλλάζω levels
μα όλοι ζούμε στο platform
αρρωστημένη κοινωνία
φύλακες, άγγελοι μέσα σε νούμερα, 333
μες στη δικτατορία
το μυαλό μου θόλο
ξέρω, αυτός που ξέρει
κάταληγει ο φυλακισμένος
γαμώ το κέρατό μου
νιώθω ότι πάλι θα εκραγώ
ξέρω ο πιο χαζός
θα είναι και ο πιο ευτυχισμένος
για αυτό άκου τους 3 μου δίσκους
και θα βρεις ό,τι θες
θες να φωνάξεις, να γελάσεις
ή θες να σε δω να κλαις
βγες εκεί έξω χωρίς τύψεις
και ό,τι σε πνίγει πες
πέσε για ύπνο
με δυο δάκρυα παρά ενοχές

- atc taff grc lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS