a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

fi vita sigma - χορεύω με το θάνατο (xoreuo me to thanato) lyrics

[intro: mani]
ένα, δυο
ένα, δυο
είναι ο καρκίνος εν ονόματι του δρόμου
yah

[verse 1: mani]
όλοι σε κώμα, πολλοί σε κώμα
μόνο τα βήματα απ’ το θάνατο
πως να τον προλάβεις; αυτοκτόνα
χαμένα λόγια, το δρόμο μου εντόπισα μέσα στα δακρυγόνα
ατέλειωτος χειμώνας φέτος
πάνω στην ώρα, ματώνω την κοπέλα που εκτιμάς
να φέρει για πάντα τη στάμπα μας
είμαι ο φαντομάς για το 2+0+1+2
όσοι δε το φοβόυνται, το ζηλέυουν, είναι αστείο, δεν+
πουτάνες που γαμόυνται απο συνήθεια
κολλάνε πάνω μου λες και αλλοιώνω τη βαρύτητα
έιμαι ήδη πίτα ως τις δώδεκα
και πίνω τόσο ώστε να μη χύνω πρώορα
έχω πνιγεί μα ακόμη νιώθω
μεγαλωμένο νόθο
παιδί της γαμημένης πόλης, με ‘χουν βάλει στόχο
όσοι δε μ’ αποδέχονται γιατί με ‘χω σκοτώσει μα δε γύρισα στο τόπο
τώρα, τότε, τώρα
μπερδεύω το χρόνο όπως το χρώμα
δε μπερδέυω τη γλώσσα μου, δε μασάω τα λόγια μου, μασάω 2 mcdonald
ayo, μασάω 2 mcdonald
[verse 2: rio]
χορεύω με το θάνατο
κάθε νύχτα μου ένα νέο ταξίδι στο άπειρο και αναπολώ
μεθώ στιγμές, γελώ με σκιές
βλέπω σε γυάλινες σφαίρες το αύριο και καταργίεμαι, ανάθεμα
να μπορούσα να γυρίσω το κόσμο μου όλο ανάποδα
έτσι όπως τα ‘κανα, γάμα με, γάμα τα
γυρνώ ζαλισμένος ξημερώματα στα πετράλωνα
ξενερώματα δίχως διάλειμμα
αγάπη δεν παίζει, σε πουλάνε διχώς αντάλλαγμα
ή σε σκοτώνουν αργά λίγο πριν από το χάραμα
είμαι μόνος στο δρόμο που η γη ανοίγει κάτω από τα πόδια μου
το φως της σελήνης και ένα αστέρι: τα μόνα φώτα μου, την ώρα που τραβάω την ρόδα μου σε καπνούς
τις ώρες που μ’ ακούς, να ξέρεις: βγάινω απο το σώμα μου
είναι νύχτες που αντικρίζω σε+
και χάνω τα λόγια μου, ναι
δεν γαμιέται, τα δυο μου πόδια πάνω σ’ ένα τεντομένο σκοινί
είναι στιγμές που δακρύζω και αναρωτιέμαι γιατί
και άλλες στιγμές που γελάω και το γουστάρω τόσο πολύ
πες μου που θες να σε πάω και θα σε πάω σε μία στιγμή
είμαι ταξίδι δίχως επιστροφή
είσαι ταξίδι δίχως επιστροφή
καταστροφή μου να είμαι και θα είμαι σπαθί
το παιδί που δεν μιλάει πολύ μα είναι πάντα εκεί
άνθρωπος μόρα, ο κρυφός χαρακτήρας από τη gotham
εμφανίζομαι όταν σβήνουν τα φώτα και είμαι ντόπα
τα λόγια μου είναι ντόμπρα
και είμαι κόλαση, φωτιά
έχω τη σαφή σου την στόφα και μία νεκρή μυρωδιά
φτύνω το έρεβος απ’ το στόμα και όταν είμαι ζάντα
αράζω μόνος πάνω, πόλη των mcs, όπως πάντα
ή θα στοιχειώνω τις νύχτες κάποιου μαλάκα
τα λόγια μου σταράτα
αν έκανα τρίπλες θα έπαιζα μπάλα μα μεταμορφώνω το μικρόφωνο σε κρεμάλα
χάνομαι στα βαθιά, καίω τα γάρα και φτύνω λάβα
από την αλάνα ρυθμοί για να κουνάει το κεφάλι της η πουτάνα
είσαι μια μαγεμένη γη
ένας κρυστάλλινος λαβύρινθος λουσμένος με χρώματα της αυγής
είμαι μια ξεραμένη κόλαση
μια διχασμένη σιωπή που αιμορραγεί έχοντας χάσει την όραση
ένα ολέθριο τίποτα, μια μαραμένη φωνή στην ακρόαση
και είναι σίγουρα το βλέμμα μου στην έρημο των ματιών σου, η όαση
αδυνατώ να δω το φως μα
καμιά φορά βλέπω τα πάντα καθαρά μέσα απ’ την γυάλινη μου σφαίρα
ακόμη δεν κατάφερα να δω πίσω από τα μάτια σου σκιές, ρε
οι μνήμες μου μεταμορφώθηκαν σε εμμονές, ναι
κολλάω, δες
μα δεν υπάρχει γυρισμός στο χθες, παραλογές
μεταμορφώνω το είναι μου σε κουπλές, αναλώνομαι
και είναι τόσο σκοτεινές οι νύχτες πλέον τόσο που και εγώ ο ίδιος ακόμη+
και είναι τόσο σκοτεινές οι νύχτες πλέον τόσο που και εγώ ο ίδιος ακόμη στοιχειώνομαι

- fi vita sigma lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS