a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

logouxarin - rebecca lyrics

πανιά γδαρμένα από ανέμους οι ζωές
ο απέναντι έβγαλε όπλο είπε «το θες;»
μα έμενα μ αρέσει απ το να παίρνω πιο πολύ να δίνω ζωές
το ριζικό μας 2 τσιγάρα μια κόλλα άσπρη και ουλές
και είναι το χτες μπαλάκι που γυρνά μες τη ρουλέτα
ο δίπλα μας παίζει ρέστα στο μαύρο 10
η καρδία ποντάρει ρέστα σε μια γυναίκα
και η πραγματικότητα βγαίνει απ το καζίνο και σπάει τη στέκα στο κεφάλι της ρεβέκκα

η ρεβέκκα μια γυναίκα βγαλμένη από τη μέκκα που δίνει μια ξεπέτα για να βγάλει νοίκι
και φαΐ για τα 2 μπάσταρδα που μεγαλώνει και ένα
που έχει ακόμα μέσα στην κοιλιά της
που να ‘ξερε πως θα μεγάλωνε άλλο ένα χωρίς πάτερα παιδί
που λόγω των γονιών στερείται τη ζωή , χωρίς επιλογή
παιδεία μηδαμινή θα μπορούσε εγώ και εσύ να ήμασταν αυτοί
το πρωί που ξυπνάς να λες πάλι καλά
που είχαμε μια μάνα που ‘δωσε πολύ πιο πολλά απ τα αρκετά
είναι κάλο να είσαι άνθρωπος σημαντικός
μα πιο σημαντικό να είσαι καλός άνθρωπος
είμαι απατεώνας ευάλωτος
αναπλάθοντας το παιδί που έχεις μέσα σου μένεις για πάντα άτρωτος
από παιδί είσαι άρρωστος
ξανά στο θέμα , η ρεβέκκα , γυναίκα μόνη απ τα δεκάξι
έχασε μάνα και πατέρα σ’ ένα αμάξι
είναι πράγματα που αν έχεις χάσει μετανιώνεις που φορές
τρως τόσο χρόνο και μέσα σου ξέρεις πως δεν θα ‘πρεπε καν να τα έχεις ψάξει

αφού αυτό που φεύγει μόνο μπορεί να σε αλλάξει
φορές σκέφτεσαι αν όντως θέλεις να βάλεις τάξη
μα η τάξη κουράζει και δεν θα αργήσει ότι έχεις φτιάξει
η ζωή να πάρει βενζίνη και όλα μπροστά σου να τα ανάψει
μη με ρωτάς τι έχει αλλάξει
ίσως το ραπ δεν μου ‘χει κάτσει
ίσως ιστορίες απ το μυαλό μου έχω φτιάξει
μα δεν ξέρω αν σκέφτηκες πως άρρωστες εικόνες
το μυαλό μου κάπως έτσι μεταφράζει
σε βλέπω
η ρεβέκκα σ εσένα μοιάζει
όσο για μένα

ένα ρίσκο ίσως δεν πάει πουθενά
όλα σε – – μιας ρουλέτας το μηδέν και πίσω πάλι
κρίμα που τα κομμάτια μου είναι πικρά
αλλά δεν με βοηθάει τόσο που ζω μια μόνιμη ζάλη

όσο για μένα
αυτοκαταστρέφομαι τα βράδια , είναι γνώριμα τα σκοτάδια
είναι τα γυναικεία χάδια που μέθυσα
και με κάναν ένα να γίνω με φθινοπωρινά ανθοκλάδια
γάμα του λόγου την ευφράδεια , πάρ’τα τετράδια μου
και καν’τα φωτιά να φυτρώσουν στο χώμα σου πετράδια
έχω τα πάντα ξέμεινα από απορίες δεν λέω σε κανένα απάντα
δεν κυνηγάω την αρχή μου έχω έναν εξάντα
που μου λέει αν πηγαίνω σωστά στην θάλασσα τα βράδια
στο πα , έχω καρδιά άδεια
και γαμιέται ότι σ έκανε να ‘σαι αυτό που ποτέ μου δεν εμπιστεύτηκα
γιατί μια ζωή με φοβίσανε τα μεγάλα σας τα λόγια σας ψεύτικα
ανέχτηκα τόσα που δεν ξέρω κάπου αν βγαίνει ν ανέχομαι
έρχομαι λίγο ακόμα κοντά σου να μάθω να ψεύδομαι και φεύγω ναι
τεο λέγομαι , και καίγομαι να μιλήσω για όσα βλέπω
η ρεβέκκα είναι η εικόνα της μούσας που για να γράφω επιβλέπω
φορές είναι απλά πουτάνα άλλες γυναίκα την μετατρέπω
φορές θέλω να πεθάνει και άλλες απ τον θάνατο την αποτρέπω

φορές θα ‘θελα να μην έκανα ραπ ποτέ
γιατί είναι κατάρα για να ‘μαι καλά να πρέπει να γράφω κουπλέ
γιατί αφιέρωσα τη ζωή μου ως τώρα σ αυτό το πράγμα
και δεν ξέρω αν κάπου θα με βγάλει ο δρόμος ποτέ
ξέρω ότι μ έχουν νιώσει αρκετά κι ας μην τους νιώθω
ξέρω ότι έχω δρόμο και ας μην έχω βάλει στόχο
ξέρω ότι έχεις χρόνο να φύγεις μακριά μου , το ‘χω
μα δεν ξέρω όταν φεύγεις άμα έχεις κάποιο λόγο

- logouxarin lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS