a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

novel 729 (grc) - φλόγα (floga) lyrics

[intro]
πες μου που πήγε η φλόγα
που μου ‘δίνε κουράγιο
και ψάχνω έξοδο να βγω

[verse 1]
θολωμένος εδώ και βδομάδες το ένα χαστούκι μετά από το άλλο
άμα δεις τα μεσάνυχτα κλήση μου μάλλον παλεύω ανάσα να βγάλω
πήγα έξω από το σπίτι της άλλης εχθές με τη σκέψη να ξανακυλήσω
μα όταν έφτασα στο ν ‘ακουμπάω το κουδούνι δεν τόλμησα να το χτυπήσω
έχει γίνει το πάπλωμα ασήκωτο, νιώθω σαν να ξαπλώνω σε λάκκο
το απόγευμα πήγα το δάσκαλο, του είπα δεν φεύγω αν δεν κάνουμε σάκο
εννιά από τα δέκα κουπλέ μου γεννιούνται χειμώνα, τα λέω χειμωνιάτικα
εννιά από του δέκα mcδες της φάσης το κάνουνε για τα μηνιάτικα
και έχω μήνες που είμαι στάσιμος, ξεχασμένος στο πάτωμα ανάσκελος
και μαζεύεται μέσα μου άνεμος, όταν σηκωθώ θα πετάξω σαν άγγελος
κι είναι ο κόσμος τόσο άδικος που με κάνει να νιώθω κατάδικος
και δεν βλέπω τον ήλιο συχνά μα ποτέ μου δεν ξέχασα πως να ‘μαι άνθρωπος
έχω κάνει βουτιά μεσ’ στον ίσκιο μου και δουλεύω να βγάλω τον δίσκο μου
γιατί δεν έχω άλλο νόημα απ’ το να αφήσω ένα νόημα πίσω μου
με το ίδιο θλιμμένο μου ύφοςμ δεν αλλάζω το στυλ, έχω σκάλωμα
και αν είσαι για να διασκεδάσεις, μη βάλεις κομμάτι μου, άκου ‘καναν άλλον

[chorus]
πες μου που πήγε η φλόγα, που μου ‘δινε κουράγιο
και ψάχνω έξοδο να βγω μέσα από το ναυάγιο
πες μου που πήγε η σπίθα, που ‘χα μέσα στο βλέμμα
και όλα τα όνειρα που έκανα μου μοιάζουν ξένα
πες μου που πήγε η φλόγα, που μου ‘δινε κουράγιο
και ψάχνω έξοδο να βγω μέσα από το ναυάγιο
πες μου που πήγε η σπίθα, που ‘χα μέσα στο βλέμμα
και όλα τα όνειρα που έκανα μου μοιάζουν ξένα
[verse 2]
πάω λίγο πιο κει, γιατί μια οπτική δεν αρκεί για να δω τι συμβαίνει
έχω μια ενοχή που έχει μια εμμονή να ‘ναι δίπλα μου μπαστακωμένη
φτάνει μια αφορμή, να μας δώσει ορμή και τη ψάχνουμε, αν είναι χαμένη
στο δωμάτιο σιγή, στο μυαλό μου κραυγή, άμα βγάλω φωνή τι μου μένει
γεννήθηκα μέσα στην άνοιξη από τότε μαζεύω εικόνες
μάλλον γι’ αυτό νιώθω πιο ζωντανός όταν φεύγουν οι μαύροι χειμώνες
κουβαλάω την επιμονή του πατέρα μου και της μαμάς μου το πάθος
και μια θυμωμένη εφηβεία που όλα στο κόσμο μου μοιάζανε λάθος
πολεμάνε τη τέχνη οι αναίσθητοι, αν σωθούμε θα φταιν οι ευαίσθητοι
σκοτώνει παιδιά η κυβέρνηση, άμα τους ψηφίσεις θα δώσεις συναίνεση
πως να νιώσω καλά μ’ ότι γίνεται, που γλιτώνουν ξανά όσοι ευθύνονται
και έχω μάθει να λύνω προβλήματα, όμως αυτό δεν γνωρίζω πως λύνεται
αν μου πεις να σου πω τι να κάνεις λογικά θα ερωτήσω τι ψάχνεις
και αν μου πεις πως δεν έχεις ιδέα άνοιξέ το και θα καταλάβεις
και αν ρωτήσεις τι έκανα τότε, όταν ήμουν στην ίδια θέση
θα σου πω πως τα πάντα ξεκλείδωσαν όταν το άφησα να με πονέσει

- novel 729 grc lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS