a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

novel 729 - επιβίωσης παιχνίδι (epiviosis paixnidi) lyrics

[verse 1]
ζουμε ακομα απο τυχη
αποφευγοντας ασθενειες
σκαλιζω ολες τις εννοιες
κι ετσι γεννιουνται οι στιχοι
αν οντως εχουνε αυτια κι’οι τοιχοι
οι γειτονες μου ακουν το γειτονα τους να τους λεει πως θα πετυχει!
νιωθεις;
παμε να φυγουμε απο δω δεν τους αντεχω αλλο
βαλε μου το μπιτ να παιξει εχω τοσα πολλα να βγαλω
ειναι μεγαλο αυτο που νιωθω , ειναι μεγαλο
ναι το ξερω ειμαι πιωμενος μ’αδερφε δεν υπερβαλλω
ανεβαζω τις εντασεις για να βγει ολη μου η ενταση
κατι παει τοσο λαθος δεν το βλεπεις;
ελα μαλακα να μου πεις πως θες απελαση ψυχων που πεσαν θυματα μιας γαμημενης τσέπης
θα ‘μαι ψευτης ,αν σου πω πως δε μισω
θα’μαι ψευτης ,αν σου πω πως το παλευω οσο μπορω
θα’μαι ψευτης,θα’μαι ψευτης ,αν σου πω πως δεν εχω πει ποτε ψεματα
και θα’μαι βλακας αν απ’ολα αυτα δεν εμαθα
δινω τα παντα στα κουπλε μου δωσε βαση!
ειμαι ενα παιδι που ψαχνει ν’αποδρασει!
αυτο απαντησα οταν ρωτησαν ”ποιος ειναι;”
την πορτα αν μου ανοιγανε τωρα δε θα χε σπασει!

[chorus]
φωνες μεσ’το κεφαλι που μιλαν δυνατα
εχω φωνες μεσ’το κεφαλι που μου κανουν ζημια
εχω φωνες ,φωνες μεσ’το κεφαλι πολλες
επιβιωσης παιχνιδι,ή εγω ή αυτες! (χ2)

[verse 2]
η μουσικη μας ενωσε sativa αιντε πες τους
αν θελουνε συζητηση να βγαλουν τις στολες τους
περαστικοι κοιτανε με φοβια τα tattoo μας
που να ξεραν πως παλευουμε και για τους διπλανους μας
ο νους μας στο κακο,αυτη ειναι η καταντια μας
ετσι μας κανανε ,δε γιναμε μοναχοι μας
οσο η αθηνα θα φιλοξενει τα βραδυα μας
θα συνανταει το πονο της μεσα απο τα κομματια μας
ψαχνω εναν ανθρωπο να κατσω να μιλησω,να εξηγησω
τι συμβαινει στη ζωη και στο μυαλο μου
πες μου ,ποιος νιωθει; δειξ’τον με το δαχτυλο!
να παω εχω αναγκη να του πω πες το εγω μου
κλειδι μου θαμμενο,θα μενω στο χωμα ,για ποσο ακομα θα δινω αγωνα!
δεν εχω δυναμεις ποναει το μυαλο μου,ποναει και το σωμα
παλι καλα που’μαι λιωμα
κι ανοιγει το στομα να βγαλει φωτια και σκοταδι
ο,τι με σκοτωσε μου αφησε σημαδι

[verse 3]
αγαπαω και επιμενω να χαμογελαω στον ξενο
συγχωρεση στο λαθος αν δεν ηταν εσκεμμενο
ανασαινω καθισμενος,κλειδωμενος μεσ’το σπιτι
βγαζω σκοτος απ’τη μυτη
αν ειμαι εδω κανεις δε λειπει
τοσα προβληματα στον κοσμο αυτον αγαπη μου
ποσα απ’αυτα αντεχει να σηκωσει η πλατη μου,δεν ξερω
το μονο που γνωριζω να σου πω
αν δεν υπηρχε η μουσικη εγω δε θα ημουνα εδω! (μπεσα)
θα’μουν αλλου ,πουθενα και παντου
στις αναμνησεις κολλητου
στης οικογενειας το χαδι
στο μετανιωμα της τυπισσας που ζηταγα να βγουμε
κι η βλαμμενη ενω δεν εψηνε μου ελεγε θα δουμε
θα’μουν στα ματια του μεγαλου μου αδερφου
οταν πηγαινει στο βουνο για ν’ανταμωσει με τη φυση
να κοιταω και εγω τη δυση
να θυμομαστε μαζι ολες τις ομορφες στιγμες που χουμε ζησει!
αγαπη!

- novel 729 lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS