a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

novel 729 - στιχοθεραπεία (stixotherapia) lyrics

[verse 1: novel 729]
βγήκα απ’ την θεραπεία με τα μάτια μου να στάζουνε
άμα δεν πέθανες ποτέ εμείς δεν μοιάζουμε
δεν πλησιάζω πιο κοντά γιατί φωνάζουνε
με νοιάζει πιο πολύ το ”πώς” από το “πού” θα φτάσουμε
φτωχά τα λόγια όταν δεν κοιτάει το μάτι
δύσκολο το ανέβασμα, είχες πολλά στην πλάτη
όποτε την κοίταζα, έπεφτα κάτω, τέζα
μα το απ’ έξω πάει χαμένο αν είναι άσχημο το μέσα
δεν μας ένωσαν τα logo μας, το ξέρει ο θάνος
αν ξανάγραφα το “amigos” θα το ονόμαζα “hermanos”
όταν μου ‘πες τι έχεις πάθει, χαμογέλασα
γιατί έμοιαζε απίστευτα πολύ με αυτό που έζησα
δεν είμαι κάποιος κι ελπίζω να μην γίνω
έκοψα τα πάντα, τώρα τη ζωή μου πίνω
πλέον κάθε εβδομάδα κι από μία μάχη δίνω
για να μην ξαναδώ χάπια πάνω στο κομοδίνο
να προσέχεις τον εαυτό σου, γιατί κάποιος σ’αγαπά
“δεν θέλω να σε δω να πέφτεις”, σαν τον σαντομά
δεν ξέρω αν την γλίτωσα φθηνά
μα φτάνει που την γλίτωσα κι ο νους δεν το ξεχνά

[chorus]
κι όλο το βράδυ γράφω, όσα απ’ την μέρα κρύβω
κι όλο έναν κόμπο δένω, κι όλο έναν κόμπο λύνω
νιώσε με να μην νιώθω πως μιλάω σε τοίχο
δωσ’ μου έναν λόγο να ‘μαι εδώ, να μην θέλω να φύγω
κι όλο το βράδυ γράφω, όσα απ’ την μέρα κρύβω
κι όλο έναν κόμπο δένω, κι όλο έναν κόμπο λύνω
νιώσε με να μην νιώθω πως μιλάω σε τοίχο
δωσ’ μου έναν λόγο να ‘μαι εδώ, να μην θέλω να φύγω

[verse 2: ελεύθερο πνεύμα]
είμαι του “κάτσε γραφ’ τα στο χαρτί γιατί χανόμαστε”
δεν είμαι του καλού mc, είμαι του “να αισθανόμαστε”
μου ‘πες πως ήσουν ξήγας, γι’ αυτό και πόνεσε
τώρα δενόμαστε, πες μου, ή τώρα κλεινόμαστε;
κι είπα να κάνω μουσική ό,τι βράζει μέσα μου
και σε είδα να αρρωσταίνεις στα live, γαμώ την τρέλα μου
αδελφέ μου περίεργε, εσύ αντέχεις, λίγο ακόμα κράτα
απέδειξε τους πως υπάρχουν μπεσαλήδες κι αλάνια
παιδιά που μοιάζουν ίδια, μεγαλωμένα νύχτα
παιδιά του κάτω ορόφου, στην δίπλα πόρτα κοίτα
στάσου λίγο βδομάδα, πες μου που πας ρε μήνα
χρόνε σε είπανε γιατρό, μα θυμάμαι όλα εκείνα
με ξέρεις, δεν έχω clips με πουτάνες και χρυσάφια
μα έχω φίλους διαμάντια και κάτι κουπλέ ξυράφια
μια εικόνα πριν τσιμεντωθεί η αλάνα, μάνα
μια περηφάνια πες το, ff.c κι άλφα γάμα

[verse 3: novel 729}
είδα στο μάτι παλαβού την αντανάκλαση του κόσμου
πέσαν οι διακόπτες, μα έχω μέσα μου το φως μου
αν μου ‘φαγες τσακμάκι, λογικά θα ‘σαι δικός μου
κι αν με δεις να εγκαταλείπω, αδελφέ χαστούκι δωσ’ μου
αν κάτι θέλω είναι να δεις πίσω από τα μάτια σου
η φωνή μου συντροφεύει τα σκοτάδια σου
έχουμε ευθύνη γιατί μας ακούν παιδιά
δε με νοιάζει ποια είναι η μόδα, εμείς μιλάμε για ανθρωπιά
και δεν θ’ αλλάξει αυτό ποτέ, ό,τι κι αν γίνει
όταν το σταματήσουμε και φύγουμε, ουσία να ‘χει μείνει
ένα για το άγχος κι ένα για την ντοπαμίνη
και μια στιχοθεραπεία όταν βγαίνει η σελήνη
στο καταφύγιο η νύχτα δεν ακούει ποτέ σιωπή
θα κάνω το συναίσθημα μου λέξη κι όπου βγει
δώσε μου έναν λόγο, έναν καλό λόγο, να μην θέλω να την κάνω από ‘κει

[verse 4: ελεύθερο πνεύμα]
βάλ’ την λούπα λέμε και πες μου “πες τα κολλημένε”
λέμε σήμερα νιώσε, στ’ αρχίδια μου αύριο, ξέχασε με
“κρύβε λόγια” λένε, μα κρύβω τόσα που με καίνε
πάνε μέρες που τα μαζεύω, απόψε δεν κρατιέμαι
πήρα τηλέφωνο, αργά, να δω που αράζουν
οι δικοί μου, σαν τα μούτρα μου, σε κανέναν δεν μοιάζουν
το πάνε solo, με τις μόδες δεν αλλάζουν
για αυτό τους νοιάζω, για αυτό με νοιάζουν, νιώθεις;
απ’ το σχολείο, θυμάμαι την εποχή, που τα πράγματα αλλάζαν από παιδί σε παιδί
άλλοι γίνανε γιατροί, άλλοι γίναν δικηγόροι
άλλοι πέσαν με τα μούτρα κι άλλοι κόψαν με το ζόρι
πάω με τα παιδιά και βλέπουμε την πόλη από ψηλά
κάτι θα πίνουμε πάντα, σε έντονη λύπη ή χαρά
“τι χαμπάρια αδελφέ μου;”
από το “μπλέξιμο” στο “όλα καλά”
πάω κι ερωτεύομαι ελαττώματα και ψυχολογικά
ραπάρω περήφανα από το στραβό μονοπάτι
αφού μάτια μου, τα μάτια σου έκανα κι είδα σκοτάδι
αγάπη σ’ όποιον πρόσφερε, μα δεν χρωστάω κάτι
μονάχα στην γυναίκα που μ’έφερε εδώ
τέλος

- novel 729 lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS