a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

δπθ (dpth) - γκρίζα πολιτεία (gkriza politeia) lyrics

ζωή φυτρώνει μέσα απ’ τ’ άψυχο τσιμέντο μόνη προκαλώντας πόνο
ψάχνοντας τ’ αντίδοτο που τον σκοτώνει
μόνο φόνοι, μέσα από χέρι που χαρτιά διπλώνει
μα τι να πεις για κάποιον άνθρωπο που ακόμα και την ίδια του τη μάνα σπρώχνει
ρε στο κάτω κάτω βρώμικοι είμαστε όλοι μέσα στη βρώμικη πόλη
κινούμενη ασθένεια, μισάνθρωποι ζουν βολεμένοι σαν κώλοι καβατζωμένοι
αν έχεις κομμάτι μυαλό μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει
παραμένω εκείνος που απ’ τα λάθη του ακόμα μαθαίνει
κάθε βήμα που με πάει προς τα πίσω ίσον μια ακόμα μέρα χαμένη
εδώ που ο δυνατός επικρατεί βλέποντας τον αδύναμο να πεθαίνει
έχω τόσα πολλά να σκεφτώ για μένα κι επιπλέον ένα, το πως θα κρατήσω ψυχραιμία
βάλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα, στη χώρα μου τον λέν’ αστυνομία
με χρώματα μπλε εξαπλώνεται σα γαμημένη επιδημία
χαρακτηριστικό της εποχής είν’ η αλαζονεία
βουτιά στην παρακμή κάθε λανθασμένη πορεία
κρύα κτήρια, επήρεια, διαδρομές με διπλοχτυπημένα εισιτήρια
ένα στα ένδεκα εκατομμύρια ίσον τίποτα
κι οπωσδήποτε μουλωχτοί που κινούνται ύποπτα
παντού γύρω μας αξιοπρέπειας καρκίνωμα
τ’ αφήνω μα θα σκάσω μύτη κάποια στιγμή, εκκρεμεί ξεπλήρωμα
με νόμους που δεν αναγράφονται πουθενά εξοικειωμένοι
σε στενά που συχνά θυμίζουν λαβύρινθο χωμένοι
είναι το μη αναμενόμενο γρίφος γι’ αυτόν που δεν το περιμένει
μην αφήσεις να γίνει αντιληπτό λοιπόν πως το χέρι σου τρέμει και φοβάσαι
χωλαίνει κάθε κίνησή σου, παύεις να λειτουργείς, δεν θυμάσαι
εξαπατάσαι, κάποτε κάπου χάθηκες μα τώρα να’ σαι και πάλι
το στρες προσπαθείς να αποβάλλεις μέσα απ’ την κρεπάλη τυφλό κήρυγμα
δεν ψάχνω στήριγμα, μου φτάνει που έχω πάνω απ’ όλα εμένα, πάνω απ’ όλα εσένα
πάνω απ’ τα κεφάλια μας υψώνονται πολυόροφα ασφυκτικά στοιβαγμένα, το φως δεν περνάει
κάτω απ’ τις στέγες τους δρόμους στο σκοτάδι κρατάει
ασήμαντος σα να ‘σουνα σκουπίδι αν βρεθείς κάτω το πλήθος σε πατάει αλύπητα και προσπερνά δίχως καν να κοιτάει πίσω
κι ίσως να μην επιθυμήσω κάποια πρόσωπα που θέλω απ’ τη μνήμη να σβήσω
στην ηχορύπανση διαρκώς τα νεύρα σπάνε
θλιμμένα βλέμματα που κρεμασμένα απ’ τις σκαλωσιές μας κοιτάνε
μοιάζουν πουλιά που χρόνια τώρα φυλακισμένα έχουν ξεχάσει να πετάνε
ψάχνοντας αγάπη εδώ που ζεις χάνεις τον χρόνο σου
στα δύσκολα καταλαβαίνεις πως πάντα είσαι μόνος σου
εσύ και το άχρωμο τοπίο σου, εσύ, ο εαυτός σου κι η ψεύτικη εικόνα σου πριν ξαπλώσεις μες στο φορείο σου

- δπθ dpth lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS