a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

paradigm (tha) - blur lyrics

[verse 1: liberate p]
กูโคตรเชื่อว่าพวกเราแม่งเปลี่ยนได้
หมื่นชีวิตในดินสอบนโลก ก็ถ้ามันทู่ก็เปลี่ยนไส้
กูต่อให้สิบคลื่น กูก็สู้เพราะกูไม่เกี่ยงไง
ก็ถ้ามันทำให้ไฟในใจกูลุกโชน กูว่าแม่งเสี่ยงได้
กูว่ากูพร้อมละ ละมึงอ่ะพร้อมมั้ย
ออกจากวงจรกับระบบ และสันดานต่างๆ ที่ล็อคไว้
กูต้องเชื่อมความสำเร็จให้เหมือนกับเหล็กที่อ๊อกซ์ไว้
อย่าไปให้อะไรมันมากำหนด มาบังมาบดมาบล็อคไว้
จงรีบใช้ชีวิตให้พอกับเหล้ายา กับปาร์ตี้
มัจจุราชจะตามหา ตอนที่มึงนอนตายคาที่
ก่อนมึงกลายเป็นตุ๊กตา blythe หรือ barbie
มองให้เห็นสัจจธรรม เห็นภาระ เห็นหน้าที่
กูถามข้อนึงว่ามึงจะเอากับกูมั้ย
ทิ้ง setting ห่วยๆ แล้วชูนิ้วกกลางให้มันกับกูไง
เผชิญหน้ามันแม่งให้หมดบนหลักการที่ชูไว้
วันที่สำเร็จนั่นคือวันของพวกกูมึงรอดู มึงดูไว้
ah ก้าวออกจากระบบและก็เอาตีนกลบ เอาฝังดิน
อย่าปล่อยให้คนที่ถือขนบมันเอาระบบมาหากิน
ต้องก้าวออกจากระบบ อย่าปล่อยให้มันมากดจนเคยชิน
ถ้ามึงไม่อยากเป็นนกกในกรง ก็จงอย่าลืมว่าเคยบิน
และก็ ก้าวออกจากระบบและก็เอาตีนกลบ เอาฝังดิน
อย่าปล่อยให้คนที่ถือขนบมันเอาระบบมาหากิน
ต้องก้าวออกจากระบบ อย่าปล่อยให้มันมากดจนเคยชิน
ถ้ามึงไม่อยากเป็นนกกในกรง ก็จงอย่าลืมว่าเคยบิน
[verse 2: chom chumkasian]
กูเคยบินบนนภา กูได้เห็นกับตามาจนชิน
เหมือนที่ใครๆ เขาพูดกัน “ยิ่งสูงยิ่งหนาว” ให้ได้ยิน
ถ้าจะบินให้สูงไม่ง่าย มึงต้องทนบนนั้นให้ได้
มันจะเหน็บจะหนาวจะปวดจะร้าว ก็ต้องไปให้ถึงให้ได้
แล้วมันจะมีบางคน
คอยบอกว่ามึงจะต้องยอมจำนน
เรื่องเหล่านี้จะทำให้มึงทุกข์ทน
และไม่อาจหลุดพ้นไปข้างนอกวังวน
แต่มึงปฏิเสธได้ไหมว่าช่วงชีวิตนั้นมีเวลาไม่นาน
และมึงอยากใช้เวลาเหล่านั้นกับสิ่งที่มึงต้องการ
กูเคยบินตามเขามา กูได้เห็นกับตามาจนชิน
กูจะบินในเส้นทางที่ไม่มีใครเคยได้ยิน
ตามกลิ่นความฝันให้ได้ ต่อให้สุดท้ายต้องพ่าย
ในเกมชีวิต ใครบอกมึงล้มแล้วมึงจะลุกไม่ได้
แม้จะไม่มีรางวัล ระบบล้าหลังที่มาคอยขวางกัน
อุปสรรคนับร้อยนับพัน แค่สูดหายใจแล้วช่างแม่มัน
ก็มึงเลือกทางเดินแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะต้องตามผู้ใด
หลับตาเอาไว้แล้วฟังแค่เสียงที่ดังก้องมาจากใจ

[verse 3: 1+flow]
ฉันมันเป็นใคร สงสัยอยู่ในใจ yeah yeah
ผู้คนมากมาย ไขว่คว้าในเรื่องใด
ไต่ภูเขาในหัวใจอีก กี่ภูเขาในหัวใจที่อยากไปถึง
สูงอยู่ที่ใจ หรืออยู่ที่ใครกัน
ฉันไม่เข้าใจ เรื่องไหนหรือที่สำคัญ
ลุ่มหลงในหุบเขาของเงินตราไปมันก็เท่านั้น
สุดท้ายแล้วชื่อเสียงหรือเงินทองมันก็คงเท่ากัน
เพราะวันเวลาเปลี่ยน ใจของคนเราก็คงเปลี่ยน
เรื่องที่เคยจำมันคงผ่าน
กาลเวลาเปลี่ยน คนที่เรารักก็คงแก่
บางคนที่เจอก็คงจาก
ฉันยังคงเขียน เพลงที่วันนึงมันคงเก่า
วันนึงฉันนั้นก็คงแก่
ฉันยังจำเสียง ตอนที่ฉันนั้นยังเป็นเด็ก
ฉันคงจะลืมถ้าฉันแก่
สุดท้ายแล้ว สิ่งนั้นฉันคงไม่กลับมามอง
สุดท้ายแล้ว ความรักหรือความหลงหรือเงินทอง
สุดท้ายแล้ว สิ่งนั้นมันจะหาย มันจะ gone
ก็เพราะว่าสุดท้ายเราจะล้มลงไปนอน yeah yeah
เราคงไม่พ้นที่ต้องเจ็บ
เราคงไม่พ้นที่ต้องหายไปจากกันเพราะสุดท้ายเราจะจบลง
แค่ฉันได้หลับตา แค่ฉันได้หลับลง
ตัวฉันก็คงไม่ต้องพบเรื่องราวที่อยู่ในความจริง
หลุดพ้นจากมารยา หลุดพ้นจากคำลวง
หลุดพ้นจากโลกที่หลอกที่ลวง ที่ไม่จริง
[verse 4: repaze]
yo! uh เพราว่าเราต้องยืนอยู่บนโลก
ที่ใครมีธนบัตรมากกว่าเป็นคนกำหนดกฎ
และในความเป็นจริงคือปลาใหญ่กินปลาเล็ก
ซะจนแม่งแทบไม่เหลือปลาซิวในวัฏจักร แดกซะหมดจด
สู้แบบอยากๆ อดๆ
ให้คนที่ใหญ่กว่ามันด่าๆ กดๆ
นั่นก็เพื่อหวังว่าชีวิตตัวเองจะดีขึ้น
เลยใช้เงินมาตีตื้น เพื่อจะขึ้นจากชั้นที่ยืนให้มันจบๆ
ยอมทนอยู่ในระบบ
ทนจนระบมจนแทบไม่ไหวเลยอยากจะหนีออกจากระบอบ
วิ่งวนๆ จนแรงจะหมด
วนอยู่ในกฎที่มันไม่แฟร์ กฎที่มันขังมึงอยู่ในกรอบ
ชีวิตมึงใครจะกำหนด
นอกจากตัวมึงเอง เพราะงั้นมันถึงเวลาที่ตัวมึงนั้นจะออก
ออกไปสู้จนกว่าจะจบ จนกว่าที่หน้ามึงดินจะกลบ
ลุยแม่งให้หมดจนสุดกำลัง จนกว่าจะกลายเป็นศพ ควย!
โลกมันเบลอหรือว่าคนมันเบลอ
ทัศนวิสัยมันเลยเปลี่ยน
มุมที่เคยมองว่าเป็นหนึ่งกลมเกลียว
พอตอนนี้เวลาเปลี่ยน ทำไมเหลี่ยม
จากกรรมกรกลายไปเป็นเสี่ย
จากมีดที่เคยกัน กลายมาเป็นเสียบ
แล้วใครจะเจียดเวลามาเปลี่ยน
เจียดเวลามาเสี่ยงวะ บนโลกที่ยังเบียด
ถ้ามึงมีแรง มึงต้องสู้
สู้เพื่อเปลี่ยนเรื่องเหี้ยๆ ที่มึงไม่ชอบ
ถ้ามึงมีแรง มึงต้องสู้
สู้เพื่อทำให้โลกมันกลายเป็นโลกแบบที่มึงชอบ
มึงต้องมีเพื่อน มีเพื่อนเพื่อจะสู้
เพราะบางเรื่องถ้าทำคนเดียวมึงอาจจะไปไม่รอด
ไม่ใช่เรื่องของมึง ถ้าหากคนแม่งมันจะไม่ชอบ
เพราะสิง่ที่ตัวมึงเองต้องทำคือเปลี่ยนแปลงรอบๆ ให้ชอบ
[verse 5: gsus2]
ทั้งหมดที่ได้เห็นนี้มันคือเรื่องจริง ไม่ใช่นิทาน
มันจะเกิดขึ้นกับทุกๆ คน ตั้งแต่เด็กเล็กโต จนถึงพระนิพพาน
ไม่ว่าอาหมวย อาเจ็ก ไม่ว่า žižek หรือว่า gibran
เพราะในมือของความตาย มันจะถือทุกชีวิตไว้แบบไม่คิดวาง
และมันก็จะใช้เสียงกาลเวลาที่กำลังนับถอยหลัง
ค่อยๆ กล่อมเราเหมือนมันเล่านิทาน
ฉะนั้นจงอย่าหยุดคิดนาน
จงอย่าปล่อยให้นิ้วใดนั้นมาชี้ จงบินไปอย่างฝัน
และเชื่อในเสียงใจ แม้ไม่มีใครได้ยินอย่างฉัน
จงหันไปสบตากับความหมาย
อย่าปล่อยให้มันสาย เพราะเวลาไม่มีขาย
ความหมายมันอาจหาย มันอาจคล้ายกับเบลอ
ในคำถามสุดท้าย เธออยากให้อะไรตายไปกับเธอ

- paradigm tha lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS