a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

solmeister - δάφνη και λεονάρδο (daphne & leorando) (2022 tribute version) lyrics

[verse 1: solmeister]
τη λέγαν δάφνη, ήταν κοντούλα κι είχε πρόσωπο γλυκό
φόραγε γυαλιά μυωπίας με χοντρό σκελετό
είχε πατέρα ζωγράφο γνωστό στα πέρατα της γης
αλλά η ίδια δεν ήταν και πολύ δημοφιλής
φίλους δεν είχε καθόλου μα ούτε χρόνο για να βρει
σχολείο, σπίτι, διάβασμα, ύπνος και πάλι απ’ την αρχή
ψαρόσουπα που κάνει καλό στα μάτια πάλι για φαΐ
κάθε μέρα ζει την ίδια μέρα που γίνεται πιο βαρετή
ώσπου ένα απόγευμα γύρισε απ’ το σχολειό
κι είδε έναν κλόουν ζωγραφιστό, χαμογελαστό με μια φόρμα καρό
κρεμασμένο στο κρεβάτι της απέναντι
μα δεν προλάβαινε να ασχοληθεί μαζί του ούτε λεπτό
όμως όταν νύχτωσε και ξάπλωσε το βλέμμα της
συνάντησε το βλέμμα του κλόουν κι εκεί σταμάτησε
τον χάζευε ήρεμη απ’ το κρεβάτι
ώσπου σε κάποια στιγμή αυτός της έκλεισε το μάτι…

[chorus: alex simon papakonstantinou]
if you do spread your wings, please let me know
take me with you when you go
you can’t leave me alone

[verse 2: solmeister]
«με λένε λεονάρδο» της είπε, εκείνη σάστισε
έτριψε τα μάτια της λίγο και του απάντησε
«με λένε δάφνη» είπε τραυλίζοντας από έκπληξη κι από φόβο
«ονειρεύομαι, αυτό δε συμβαίνει για κανέναν λόγο»
κουβέντα στην κουβέντα ξημερώθηκαν
την άλλη μέρα η δάφνη κοιμότανε στο θρανίο
οι γονείς της πως ήταν άρρωστη ενημερώθηκαν
κι ήρθαν να την πάρουν αμέσως απ’ το σχολείο
οι μέρες για τη δάφνη πλέον ήταν κενές
οι νύχτες με τον λεονάρδο της φάνταζαν μαγικές
είχε έναν φίλο επιτέλους που την έκανε να γελά
μα πλέον ήταν δύσκολο να σηκώνεται στις εφτά
οικογενειακό συμβούλιο κάλεσε η μαμά
με τον μπαμπά, την αδερφή και τη σοφή τους γιαγιά
λέγαν «ποιος ξέρει τι κάνει και ξενυχτά ως αργά»
τα ξέρω αυτά γιατί τα ξέρει η δάφνη που άκουγε κρυφά…
[chorus: alex simon papakonstantinou]
if you do spread your wings, please let me know
take me with you when you go
you can’t leave me alone

[verse 3]
την πήραν πρέφα μα η δάφνη δεν ήταν χαζή
άρχισε να παριστάνει ότι υπνοβατεί
η γιαγιά τρομοκρατήθηκε και έλεγε «μη
την ξυπνήσετε γιατί μπορεί να πάθει συγκοπή»
μ’ αυτά και μ’ αυτά την πήγαν στο κρεβάτι
κοιμήθηκαν όλοι μα αυτή δεν έκλεισε μάτι
της είπε ο λεονάρδο «πιάσου απ’ το μανίκι μου»
κι άρχισαν να πετούν στου ουρανού το βαθύ σκοτάδι
την πήρε και πήγαν στο καμπαρέ των ψιθύρων
τον ήξεραν όλοι γιατί εκεί δούλευε παλιά
είπε «απόψε θέλω το καλύτερο show, παιδιά»
και με τη δάφνη χόρεψαν το «βάλς των χαμένων ονείρων»
τη γύρισε σπίτι, τη σκέπασε και τη νανούρισε με
ένα τσιγγάνικο τραγούδι που έλεγε στο καμπαρέ
κοιμήθηκε τον ύπνο της ζωής της
μα όταν ξύπνησε ο λεοναρδο δεν ήταν απέναντι της…

[verse 4: solmeister]
μιά ‘βδομάδα μετά η δάφνη έκλαιγε ακόμη
έλειπε ο μόνος φίλος της κι ένιωθε μόνη
άκουσε απ’ το σαλόνι τη φωνή του μπαμπά της
που της έλεγε να ντυθεί και να βάλει τα καλά της γιατί
το ‘χε ξεχάσει, μα σήμερα ο μπαμπάς είχε έκθεση
αυτή δεν είχε διάθεση αλλά το πήρε απόφαση
κι έβαλε ένα φόρεμα μπλε
κι ένα ψεύτικο χαμόγελο, πήγε προς το ατελιέ
έκανε βόλτες ανάμεσα στον κόσμο χαμένη
χάζευε τους πίνακες και χωρίς να το περιμένει
μπροστά της βλέπει εκείνον τον παλιάτσο
τον άνθρωπο που ένιωσε να την καταλαβαίνει
μα σαστίζει και δακρύζει μόλις βλέπει
το κόκκινο σημάδι στον πίνακα που σημαίνει
πως σε κάποιον τυχερό αγοραστή ο πίνακας έχει πουληθεί
ψελλίζει «αντίο, λεονάρδο» και φεύγει…
[chorus: alex simon papakonstantinou]
if you do spread your wings, please let me know
take me with you when you go
you can’t leave me alone

[outro: solmeister]
αντίο, λεονάρδο

- solmeister lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS