azlyrics.biz
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

spave - νεύρα και φοβίες (nevra kai fovies) lyrics

Loading...

[verse 1]
όλα τα μπάσταρδα της πόλης με κοιτάνε και ξέρουν
άμα ασχοληθώ μαζί τους πέντε-πέντε θα φεύγουν
δεν αλλάζω τον ήχο, αλλάζω στόχους και “θέλω”
όπως με σκότωσαν σκοτώνω, πούστη μάθε, δεν παίζω, ah
είναι φθ βροχή
από το team που σου ‘χει μάθει τι σημαίνει βαρύ
τα μαύρα λόγια στο φούτερ κι ένα χαμόγελο γκρι
γιατί το άσπρο αργεί όπως το φως μας αργεί, ναι
πού ‘ναι ο ανταγωνισμός;
αυτοί δεν κάνουνε rap, κάνουνε μόδα κοινώς
ο κάθε πουθενάς την είδε, λέει να γράψει κι αυτός
μα από μέσα του τρέμει, μπροστά στο φόβο σκυφτός
εγώ δεν έγραφα έτσι, δεν είναι battle αυτό
την αηδία φτύνω που ‘χω στο λαιμό μου καιρό
με το χειμώνα φλερτάρω όσο μουνιά κυνηγάς
κι οι λέξεις μου είναι πιο βαριές απ’ τα χρυσά που φοράς

[bridge]
κι είναι παιχνίδι καρδιάς μάγκα
κι είναι παιχνίδι καρδιάς

[chorus]
rap σημαίνει, καριόλη, να σου κουνιέται η ψυχή
από τη μπότα, το snare κι από τη μπασογραμμή
όταν τα λόγια που φτύνεις σηκώνουν τρίχα πετσί
κι είναι παιχνίδι καρδιάς γι’ αυτό είστε τόσο μικροί
rap σημαίνει, καριόλη, να σου κουνιέται η ψυχή
από τη μπότα, το snare κι από τη μπασογραμμή
από το πώς το ‘χεις μέσα μέχρι το πώς θα σου βγει
κι είναι παιχνίδι καρδιάς, κι είναι παιχνίδι καρδιάς, ah

[verse 2]
έχω νεύρα και φοβίες μάγκα
όλοι μας κοιτάτε, όλοι πίσω απ’ το φθ είστε
φωτιά στο πάνινο μου σπίτι
το τέρας με συγχώρεσε, τους λόγους μου βρήκε
με τις ίδιες πέντε σκέψεις ζω repeat στο μυαλό
δε θα μιλάς για πόνο αν δεν το ‘χεις ζήσει αυτό
τα ίδια γράφω να το λιώσω πριν με λιώσει αυτό
δεν έχω εικόνες να σου δώσω, τώρα βγαίνει στεγνό
η φαντασία μου πέφτει, τώρα μπορείς να με δεις
πόσο άσχημος είμαι, ποιος θα γίνει κριτής;
ζητώ να βγω απ’ τη λύπη κι άλλοι ζητάν να τους βρει
δεν είναι χάρισμα, παιδάκια, να σε φάει προσπαθεί
και τα μούτρα μου, καριόλη, τα γνωρίζεις καλά
στη γειτονιά μου έχουν το θράσος να κοιτάνε στραβά
εκ μητροπόλεως πριν την γέννα το ‘χω μες στα οστά
μαύρη σημαία, φθ, να κυματίζει ψηλά

[chorus]
rap σημαίνει, καριόλη, να σου κουνιέται η ψυχή
από τη μπότα, το snare κι από τη μπασογραμμή
όταν τα λόγια που φτύνεις σηκώνουν τρίχα πετσί
κι είναι παιχνίδι καρδιάς γι’ αυτό είστε τόσο μικροί
rap σημαίνει, καριόλη, να σου κουνιέται η ψυχή
από τη μπότα, το snare κι από τη μπασογραμμή
από το πώς το ‘χεις μέσα μέχρι το πώς θα σου βγει
κι είναι παιχνίδι καρδιάς, κι είναι παιχνίδι, ναι, ναι

[outro]
κανένα beat δε με γεμίζει, αυτό το γράφω acapella
και στ’ αρχίδια μου αν αρέσει, θα το φτύσω acapella
καταστροφικά αληθινός από το θάνατο ως τη γέννα
η φωνή μου τα παράτησε, η ψυχή μου έχει νεύρα
τα ξερατά μου φίλοι μου, δίπλα μου κάθε μέρα
αποπροσωποποίηση και φόβος για εσένα
το λάθος μου ότι σ’ έβαλα πιο πάνω από εμένα
και γιατί στον πούτσο γράφω ακόμα; γιατί είμαι παιδί ακόμα μέσα
ανοίγω το μάτι μου να βρέξει
μέσα μου ποιος και κοντά μου όποιος αντέξει
είμαι πίσω από τη στέγη, είμαι πίσω από εσένα
είμαι πίσω απ’ την κυψέλη
κεντρί μέσα στο μέλι
κατέβασε το αργά-αργά αν κολλήσει δεν σε θέλει
μη μιλάς για όσους έφυγαν όταν το μάτι βλέπει
τώρα ποιος θα με πιστέψει;
ο γάτος κι η ατυχία, ο γάτος κάνει γύρα
ο γάτος μου η μιζέρια μου κι ένα κουτάκι σπίρτα
το ένα το ‘χω ανάψει, στο στόμα μου φλερτάρει
το βλέπω σαν εσένα, ή το καίω ή θα με κάψει
δεν το βρήκα ρε καριόλη, ποτέ δεν το ‘χα χάσει
ραμμένο είναι μέσα μου, το κάνω να ουρλιάζει
θέλουνε να μου το πάρουνε, θέλει να μου το βγάλει
“άφησε το”, φωνάζουν, “μόνο κακό σου κάνει”
τώρα βρείτε μου κάποιον που να μπορεί να με σηκώσει
θα πέσουν όλοι πρώτοι
το κακό είναι ένα παιδί σε μια λίμνη με μια απόχη
πλησίασε το αν θέλεις να προσέχεις μη σε σμπρώξει
οι φρίκες μας πουτάνες, μας έχουν γλείψει όλους
φίλοι που πονάνε για τους γαμημένους ίδιους λόγους
στη γύρα αναρρώνουμε, εγκλωβισμένοι στο ξενύχτι
το μάτι μας δεν κλείνει πριν το πρώτο φως τρυπήσει
ούτε πίνω, ούτε καπνίζω, κάνω rap να σε γαμήσω
με βλέπεις και το ξέρεις χωρίς καν να σου μιλήσω
δε σε πλένει ούτ’ ο νείλος άμα μπω για να σε γδύσω
εμένα γδύνω πρώτα όμως κάθομαι στον ίσκιο
η ζέστη με φρικάρει, θέλω πίσω τον χειμώνα
θέλω άδεια τη μητρόπολη και παγωμένα χνώτα
ισορροπώ τα λόγια σου πάνω σε μια βελόνα
τόσο φτηνά κι αέρινα δεν έγειρε ακόμα
φθ από τη γέννα, στο σάπιο μας κατάρτι
το σύννεφο κι εγώ το 12′ ένα βράδυ
δεν έχετε ιδέα κι αυτό, ναι, με πειράζει
αυτό για όσους λένε πως το φθείρομαι είν’ ο bl–dy
είπα στον νίκο αυτή τη μπάρα, είναι επίφοβη μου λέει
θα νομίζουνε πολλοί πως για μένα πετάς σπόντα
οι ανίδεοι μιλάνε κι όσοι πρέπει ξέρουν
φθ πάνω απ’ όλα, οι εμείς ή κατηφόρα



Random Lyrics

HOT LYRICS

Loading...