a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

spell the pain – theatro tou paralogou lyrics

πέφτουν κουρτίνες και κλείνουν τα φώτα
απ’ έξω ο ταμίας κόβει εισιτήρια και περιμένει
να κλείσει επιτέλους η πόρτα
και όσο ο κόσμος μέσα πηγαίνει
εκείνος ευγενικά περιμένει
εξυπηρετεί ένα τσούρμο ανθρώπους
για ένα έργο που καθόλου δεν καταλαβαίνει
να βγει η δουλειά, να σχολάσω, να πληρωθώ
κι όλα τα άλλα θα ‘ρθουνε
έτσι είπε και έβαλε τους τελευταίους μέσα να μπούνε
πήγε να αλλάξει, να μιλήσει με το αφεντικό που
ήθελαν να τα πούνε, το αφεντικό του είπε
αυτό είναι το τελευταίο έργο που οι άνθρωποι ποτέ τους θα δούνε
το έργο μιλάει για ό,τι βλέπεις μπροστά σου του είπε
για ανθρώπους που την αλήθεια ξεχάσαν
για ανθρώπους που οι καταστάσεις αλλάξαν
και όταν κάποιος φώναζε την αλήθεια πρέπει να βρείτε
αυτοί μάθαιναν πως να επιζούνε πατώντας επί πτωμάτων
για όσα δεν τους αρκούνε να πάρουνε όσα τους τάξαν
κλειδωμένοι μέσα σε οθόνες, απομονωμένοι και ξένοι
ηθοποιοί σε ένα σανίδι ανάγκης για αυτοπροβολή
μια υπνωτισμένη μάζα που μένει πια κρεμασμένη
ο καθένας βρίσκει τη θέση του σ’ αυτόν τον κόσμο
πέφτοντας στην παγίδα που φτιάξανε γι’ αυτόν οι πολλοί
σ’ αυτόν τον κόσμο η ελπίδα πεθαίνει πρώτη
γιατί κάθε φορά τη σκοτώνει η αδιαφορία
και όταν βρουν επιτέλους προδότη
οι οργισμένοι κι οι αδικημένοι ζητάνε πόλεμο μέχρι θανάτου
ή βολεμένη εκεχειρία καίγοντας τα λεφτά τους βράδυ σαββάτου
υπέγραψε την απόλυσή σου δεν έχουμε μία
όσα εισιτήρια κόπηκαν ήταν για να αφυπνίσουμε
όσους δεν έιχανε την ευκαιρία
σηκωθείτε, φώναξε στο κοινό, μην με κοιτάτε όλοι με απορία
όλοι πατάμε στο ίδιο σανίδι μαθαίνοντας να ζούμε σαν τον ταμία

κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό
στα πίσω διαζώματα μένουμε μόνοι
στο ίδιο θεατρικό
που κάθε μέρα μια αλήθεια σκοτώνει
στα δύσκολα μάθαμε
μα αντέχουμε ακόμη
κι ό,τι έχω να πω
απόψε φωνάζω για να καταλάβεις πως
δεν με αφορούσε ποτέ η κοινή γνώμη
αυτό το σανίδι να κάψω μια μέρα ζητάω
σε θέλω μαζί μου για να προχωράω
σ’αυτό το θέατρο δεν βρίσκω απαντήσεις όσο και να ρωτάω
στις στάχτες του πάνω να γράψουμε κάτι δικό μας
να βγάλουμε τον εαυτό μας, πριν πέσει η αυλαία
μοιραία μαζί με τους τίτλους τέλους από το όνειρό μας

επιλέγω να ζω με ό,τι αυτό συνεπάγεται
τυχαία γεννηθής σε έναν κόσμο που ουδείς
ό,τι αξίζει απ΄ τη γέννα δεν παίρνει επομένως
ή για κεκτημένα παλεύει ή μένει στη λήθη και χάνεται
με αυτή τη σκέψη πορεύομαι πλέον προσπαθώντας
να επέμβω δημιουργικά σε μοτίβο που
τείνει να επαναλαμβάνεται
επιλέγω να βλέπω κατάματα
υπάρχω για ανθρώπους που αισθάνονται κάτι αμυδρά
να τρυπά την καρδιά τους όταν καλά παν’ τα πράγματα
αυτό το σκίρτημα που με ξυπνά τα χαράματα
να μου θυμίζει ότι πλάι μου δεν έχω την τύχη
όταν τύχει αυτοί οι τοίχοι των λέξεων να κλείνουν τα γράμματα
υπάρχω για ανθρώπους που σέβονται βλέμματα
που ακόμα μια δύσπεπτη αλήθεια
είναι προτιμητέα από βολικά ψέματα
που δεν κουβεντιάζουνε με το μορφέα τα βράδια
για πλούτη και στέμματα
απλώς του ζητάνε για λίγο γαλήνη
πριν φύγουν μοιραία και αγέρωχα
κάπως έτσι τελειώνει το μονόπρακτό του
το ‘χε γραμμένο να ανέβει εκείνο
το βράδυ στο θέατρο του παραλόγου
μα το αφεντικό του τον γείωσε απότομα
με λέξεις που αδύνατο να παρακούσει
δεν κάνεις γι’ αυτή τη δουλειά
ή δεν είναι κατάλληλο αυτό το κοινό να σε ακούσει

στο σήμερα πάλι ξυπνάμε, είπα μαζί προχωράμε
μέχρι το τέλος του δρόμου, να πολεμάμε γι’ αυτά που αγαπάμε
μέσα σ’ αυτό το καμίνι σιωπηλά κοιτάμε, κακοί ηθοποιοί
σ’ ένα θέατρο παράλογο κι όμως δεν πέφτουμε κάτω
αφού μάθαμε με τους καιρούς και τα χρόνια να το περπατάμε
στο σήμερα πάλι ξυπνάμε, είπα μαζί προχωράμε
στο σήμερα πάλι ξυπνάμε, είπα μαζί προχωράμε
είπα μαζί προχωράμε
στο σήμερα πάλι ξυπνάμε, είπα μαζί προχωράμε
μαζί προχωράμε
μέχρι το τέλος του δρόμου να πολεμάμε γι’ αυτά που αγαπάμε
πάμε

- spell the pain lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS