a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

steinway (grc) - i monaksia tou braxou lyrics

[verse 1]
γέμισε την κούπα
έχω χρόνο του βαρκάρη του ‘πα
όταν με πάει απέναντι
να φέρει όλα τα αστέρια τούμπα
μέσα τους έχω κρύψει την αγάπη μου για σένα
όταν δεν είμαι εδώ
να τα κοιτάς
να σου θυμίζουν περασμένα
τα δυο σου χείλη σέρνουν κάτι λόγια ξεχασμένα
τα δυο σου μάτια ξέρουν
τι είναι η αλήθεια
τι είναι το ψέμα
έλα, μια φορά ερωτεύεσαι
και αν πληγωθείς
μια ζωή θυμάσαι αλλάζω θέμα
τα βήματα με βγάλανε κάπου στη σοφοκλέους
να χαζεύω δυο χέρια που είναι δεμένα
κομποσκίνια ματωμένα κίτρινα στις άκρες
τα δάχτυλα μπερδεύονται μετράνε χάντρες
άντρες δύο μέτρα τους έλιωσε η πρέζα
ο πόνος το άγχος αποό την φέρμα
ο εθισμός, η φτώχειαη η πείνα
βολτάρουν στην αθήνα
άνθρωποι πνιγμένοι στην ρουτίνα
άνθρωποι που δύσκολα θα βγάλουνε το μήνα
άνθρωποι που κόψανε της λογικής το νήμα
στίβα άνθρωποι
δεν γράφει όνομα στο μνήμα
[chorus]
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα

[verse 2]
για όσα γουστάρω και αγαπώ
το κάνω αλητικά
σβήνω τον πόνο στη ρακή
και ακούω ριζικά
ήμουνα πάντα ελεύθερος
να το θυμάσαι
και είπα κα γίνω
όλα εκείνα που φοβάσαι
μοιάζει φυλακή ολόκληρη η ζωή μου
λίγοι φίλοι αυτοί που ξεμείνανε μαζί μου
τα τραγούδια μας μικρά
δε γράφτηκαν για όσα ζούμε
γι’αυτά που ονειρευτήκαμε
να ζήσουμε, να δούμε
τα μόνα μου ταξίδια τα έκανα με μουσικές
όσα θυμάμαι με μαστουρώνουν με μυρωδιές
χείλια έχουν αφήσει στην καρδιά μου μελανιές
μεγάλωσαμε πια, δε μας χωράνε αγκαλιές
από όλα τα όνειρα μου δεν έζησα ούτε ένα
τώρα μοιάζουνε και αυτά κουρασμένα σαν και εμένα
και έχω μάθει
ό,τι νιώθω να το κρύβω
δε μου φτάνει το πολύ
μου περίσσεψε το λίγο
και όσο λέω να φύγω
τόσο πίσω μένω
κάθε βράδυ γεννιέμαι
και κάθε μέρα πεθαίνω
και όσο λέω να φύγω
τόσο πίσω μένω
κάθε μέρα γεννιέμαι
και κάθε βράδυ πεθαίνω
[bridge]
κοιτάω τον άδειο μου καθρέφτη
πριν χαθώ στο κενό
πριν φύγω λίγο για πάντα
για εκεί που πάντα γυρνώ
πριν γίνει κάθε μου μια σκέψη
ένας λεκές στο στενό
από ένα αλκοόλ και από τους ανθρώπους
εδώ πια πιο φτηνό
ψάχνω τη λύση μου βραδιά
που μουρμούραω στα μουγκά
φως στα σκοτάδια
ακόμα ενός φανταστικού τσαμπουκά
καπνίζοντας νευρικά
για όσα αγαπάω κυνικά
μέχρι την μέρα που όσα πουν
θα μου ακουστούν λογικά
μέσα στου κόσμου τα συντρίμμια
στης ζωής την φωτιά
γράφω από τη δύση αμανέδες
με μυρωδιά από νότια
γυρνάω με αλήτες και αγρίμια
σε κεντρικούς και στενά
με όσους περισσεύουν παντού
και δεν χωράν πουθενά
δεν τη γλιτώνεις φθηνά
όσο ένας άλλος πεινά
όπου ένας δρόμος τελειώνει
και ένας γκρεμός ξεκινά
δε με σηκώνει το κλίμα
στου τόπου αυτού τη γωνία
από την φυλακή της ανάγκης
στην αγκαλιά του φονιά
σπάω το κεφάλι μου
να αποδόμησω πάλι τα απλά
και όσα κερδίσω την νύχτα
τα παίρνει η μέρα διπλά
όσα δεν λένε τα μάτια
τα λένε χείλη
κλειστά σπάνε τα κύματα
στη μοναξιά του βράχου μπροστά
[chorus]
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα

[bridge]
κοιτάω τον άδειο μου καθρέφτη
πριν χαθώ στο κενό
πριν φύγω λίγο για πάντα
για εκεί που πάντα γυρνώ
πριν γίνει κάθε μου μια σκέψη
ένας λεκές στο στενό
από ένα αλκοόλ και από τους ανθρώπους
εδώ πια πιο φτηνό
ψάχνω τη λύση μου βραδιά
που μουρμούραω στα μουγκά
φως στα σκοτάδια
ακόμα ενός φανταστικού τσαμπουκά
καπνίζοντας νευρικά
για όσα αγαπάω κυνικά
μέχρι την μέρα που όσα πουν
θα μου ακουστούν λογικά
μέσα στου κόσμου τα συντρίμμια
στης ζωής την φωτιά
γράφω από τη δύση αμανέδες
με μυρωδιά από νότια
γυρνάω με αλήτες και αγρίμια
σε κεντρικούς και στενά
με όσους περισσεύουν παντού
και δεν χωράν πουθενά
δεν τη γλιτώνεις φθηνά
όσο ένας άλλος πεινά
όπου ένας δρόμος τελειώνει
και ένας γκρεμός ξεκινά
δε με σηκώνει το κλίμα
στου τόπου αυτού τη γωνία
από την φυλακή της ανάγκης
στην αγκαλιά του φονιά
σπάω το κεφάλι μου
να αποδόμησω πάλι τα απλά
και όσα κερδίσω την νύχτα
τα παίρνει η μέρα διπλά
όσα δεν λένε τα μάτια
τα λένε χείλη
κλειστά σπάνε τα κύματα
στη μοναξιά του βράχου μπροστά

[chorus]
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα
η μοναξιά του βράχου σπάει το κύμα
η φωτιά του δράκου κρύβει εκείνα
που ο άνθρωπος άμα τα δει μαγεύεται
τα κάνει ποίημα

- steinway grc lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS