a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

stixoima - βαγόνι (vagoni) lyrics

[verse 1]
ποτέ δεν ήμουνα παιδί των πολλών
εμένα μ’ ένοιαζε ν’ ακούω τα ουρλιαχτά των γραμμών
και να κοιτάζω μες τα μάτια των ανθρώπων που δεν ήξερα
διαβάζοντας το παρελθόν, το τώρα και το υστέρα
μα έχουνε μάθει πια να κρύβουνε τις γνώμες τους
σκύβοντας το κεφάλι εκφράζουν τις συγγνώμες τους
σαν τους νεκρούς περπατώντας προς τους χειμώνες τους
ψάχνουνε κάποια απήχηση κοιτώντας τις οθόνες τους
σαν το σκυλί που στην ψυχή σου κοιτά
και ψάχνει αγέλη να έχει λόγο να πεθάνει μετά
βαγόνια πίσω από τρένα που τρέχουνε πίσ’ απ’ τις ράγες τους
όπως αμέτρητοι άνθρωποι πίσω απ’ τις ανάγκες τους
και ποιος να κρίνει τι αξίζει και τι μάταιο
αυτή η ζωή που φτιάξαν μοιάζει με γραμμάτιο
δεν είμαστε ίδιοι, γι’ αυτό δέξου με η ανέξου με
πως να γεμίσει η θάλασσα άμα δε το πιστέψουμε;
και πως να αλλάξει αυτή η ζωή προς το καλύτερο;
συρμοί περνάνε και ‘συ μπαίνεις στον ταχύτερο
τσουλώντας πάνω σε χάλυβα και κασσίτερο
ξοδεύεσαι χωρίς να ψάχνεις κάτι το βαθύτερο
και το βαγόνι αυτό όλο πάει και όλο έρχεται
και ο ίδιος μονάχα τον ίδιο του ανέχεται
σαν το παιδί στον στύλο, στέκεται και δέχεται
όλοι σας χριστιανοί αλλά για αυτόν θεό δεν έχετε

[chorus]
κάτι μου λέει πως κάπου εδώ τελειώνει ο χρόνος μου
και στο βαγόνι αυτό έχω μείνει πλέον μονός μου
και όσοι ανεβαίνουν δε γελάνε συχνά
έχουνε μάτια φοβισμένα και πιστεύω ισχνά
και έχω σκεφτεί τόσες φορές να φύγω μες τις γραμμές
μα κάτι μέσα μου γενναίο μου γεννάει αφορμές
και μπαίνω πάλι στο βαγόνι κι απ’ την θέση μου την πρέπουσα
εκπροσωπώ το crew μου, το hip hop και την πρωτεύουσα

[verse 2]
ποτέ δεν ζήλεψα την γη των θεών
εγώ ήθελα δίπλα μου ανθρώπους να τους δίνω παρόν
και κάθε στάση που κατάπινε το τρένο, εγώ μεγάλωνα
σε festival graffiti στο θησείο και στα πετράλωνα
και όσο οι writers το κρατάνε ψηλά
ετούτο το βαγόνι πάνω στις γραμμές του κυλά
μπαίνει βαθιά κάτω απ’ τις πόλεις των ανθρώπων και αναδύεται
μα πόλεις για ανθρώπους δεν είναι, αυτό αποκλείεται
και αναρωτιέμαι αν η ζωή είναι φθηνή
δίπλα σε τύπους που διαβάζουνε καθημερινή
ανάμεσά σε παντέληδες, ρουφιάνους και κάνα πράκτορα
και ένα λαό που πάτησαν με χούντες και μ’ ανάκτορα
αυτός ο αγώνας αδερφέ, δεν δικαιώνεται
σκάσε και πάλευε και σώνε ότι σώνεται
σαν το ποντίκι που μπροστά στη κόμπρα ορθώνεται
σ’ αυτόν το δίσκο σου ‘δειξα το αγκίστρι πως δολώνεται
και η μηχανή δουλεύει όσο κι ‘μείς
γιατί έχει κύκλωμα, ταμπούρα μπότες, λόγω τιμής
γι’ αυτό μη με ρωτάς αν νιώθω μονός μου, σου απάντησα
από παιδί παλεύω μ’ ότι πιο καλό συνάντησα
και όταν τελειώσουν όλα, αφήστε με εδώ
γιατί έχω τάξει αυτή την θάλασσα εκεί κάτω να δω
κλείστε τις πόρτες και βαμμένο βάψτε όλο το car
την μια μεριά να βάψει ο jasone και την άλλη ο bizarre

[outro]
και εκεί είδα την τελευταία σου μάχη, καθισμένη οκλαδόν στην ακτή με το τελευταίο μου τσιγάρο. και στα ανοικτά τους στόλους που συναντιούνται για τελευταία φορά με τα γυαλισμένα τους κανόνια και τις κομμένες άγκυρες. κανείς δεν βγαίνει ζωντανός απ’ αυτό, ούτε εσύ, ούτε αυτοί, ούτε κανείς. μόνο η θάλασσα που σε καταπίνει στο ματαιόδοξο γεύμα της με τα σερβίτσια της τακτοποιημένα και τα χέρια της πασαλειμμένα με τα διαλυμένα νιάτα σου, στη σαλαμίνα, στο midway και στην αγία πετρούπολη με το κανόνι της πλώρης σου να σημαδεύει το παλάτι

- stixoima lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS