azlyrics.biz
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

stixoima - aurora lyrics

Loading...

μες τα νερά που πλέουμε ποτέ δεν πλέει κάνεις/
γιατί είναι πλεύση για λίγους μοναδική και ακριβής/
εγώ επιλεγώ να μιλήσω εσύ σιωπή σαν ιχθύς/
εγώ επιλέγω να αγαπήσω εσύ αγαπάς να μισείς/
και αν επιλέγω εγώ να ακούσω εσύ αγαπάς να μιλάς/
εγώ είμαι ελεύθερος και συ κάπου ακόμα χρωστάς/
θα είμαι δεύτερος εγώ και θα είσαι εσύ ο μπροστάς/
μα γίνε άνθρωπος γιατί πάλι σαν όρνιο πετάς/
και αλήθεια πόσο λάθος συνεχίζεις να με μετράς/
να με σταυρώνεις σαν χριστό και σαν χρίστος να μιλάς/
πόσο κοστίζει η καλοσύνη που η καρδιά σου κρατά/
ένα συμφέρον από πάνω σου συνέχεια πετά/
και αν είχα δυο στιγμές να ζήσω δε θα είχες καμιά/
γιατί ακούτε συγχορδία και την λέτε πενιά/
και δε με νοιάζει πια καθόλου man για με τι θα πουν/
γιατί όταν γράφω τα κομμάτια αυτού του κόσμου κολλούν/
γιατί όταν γράφω οι καρδίες αυτού του κόσμου χτυπούν/
και οι φωνές μες το κεφάλι μου ποτέ δεν σιωπούν/
την άποψή μου την μετράνε και όσοι δε με αγαπούν/
κάνω μεγάλους να σκέφτονται και μικρούς να ρωτούν/

εμένα οι στίχοι μου πάντα μύριζαν θάνατο/
γιατί παρέβαιναν και βαίνανε το άβατο/
γιατί κρατάγανε τον κώδικα απαράβατο/
δε με κατάλαβες ποτέ οπότε γάματο/
εμένα οι στίχοι μου μοιάζαν πάντα ναυάγια/
πάνω σε τοίχους σε θρανία και σε τετράδια/
γιατί ξέφευγαν δίχως να ζητούν την άδεια/
γραμμένοι για παιδιά σε φυλακές και στάδια
μόνο ο γάτος που έχω δίπλα μου με ξέρει καλά/
και όταν αρχίζω να κλαίω αυτός ξεκινά να γελά/
μα στο χαρτί μου όταν πλέω σταματά να μιλά/
μου λέει να γράψω για φόλες και σιδερένια κελιά/
και συ νομίζεις πως η άποψή σου πάει να πει/
και ότι τις φόλες που μου ρίχνεις θα τις δω σαν τροφή/
πάντα γινόσασταν πιο άπληστοι ποτέ πιο σοφοί/
σκληρά τα λόγια μα είμαι γλύπτης και τους δίνω μορφή/
και συ πιλάτος χέρια νίπτεις και ευνοείς βαραββάν/
σα τους χαζούς πετροβολάτε τα πουλιά που πετάν/
σα τους τρελούς κατηγορείτε τα παιδιά που γελάν/
είσαστε πιο δειλοί από σφαίρες μέσα στο bataclan/
και επιταχύνεται στην τέχνη η άνοδος των μαζών/
και οι κραυγές των λύκων γίνονται σιωπή των αμνών/
μα εγώ δυο λέξεις απ’ τον όρκο των παλιών ανταρτών/
πιστός και άγρυπνος φρουρός και των επτά θαλασσών/
η ώρα πέρασε και ο γάτος μου έχει πια κοιμηθεί/
και ονειρεύεται γάτες και ένα καράβι τροφή/
και εκείνος ο ψηλός που ξέρατε έχει πλέον χαθεί/
και με ρουφιάνους σα την πάρτη σου δε θέλει επαφή/



Random Lyrics

HOT LYRICS

Loading...