a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

ta matia twn pnigmenwn - έργα τέχνης 2 ( erga texnhs 2 ) lyrics

[δπθ]

είν’η πίκρα στον ουρανίσκο
κόρες σ’απόλυτη συστολή
είναι η χολή σου που χύνεται μεσ’τα σπλάχνα
χλωμός στο πάτωμα δε βγάζεις άχνα
πεθαίνεις, στα μάτια μου μπροστά σ’είδα να μένεις
σ’εκδικείται το σώμα μ’αυτά τα σκατά που παίρνεις
και εννοείται πως τ’οξυγόνο δεν κοστολογείται
είναι μούφα το πιώμα, ανάμεσα μας είναι ταμπού και ειλικρίνεια
πληγές και ράμματα του χθες ενθύμια
το τίμημα βαρύ για κάθε τρύπημα
καπνίζω δύο πακέτα την ημέρα και’χω οίδημα
το ζήτημα μωρό μου δεν είν’τα προκαταρκτικά μα το πήδημα
αν θες να τ’ ανατρέψεις καλό θα’ναι να’χεις ισχυρό επιχείρημα
με γόμα λένε δεν γίνεται να σβήσεις τα λάθη
σώματα γεμάτα ηδονές και πάθη
είναι στο χέρι σου, διαλέγεις
ανθός για λίγο ή για πάντα αγκάθι
αλάχ είτε θεό τον λες καθ’εικόνα και ομοίωση τον κόσμο εξακολουθεί να πλάθει
χέσε την αγάπη, δεν έχουμε χρόνο για τέτοια τώρα

[άψινθος]

δεν έχει πια ουσία νεκρή ή ζωντανή καμιά δεν έχει σημασία
αν θα σε βγάλω από της πόλης τον ιστό που επικρατεί ανησυχία
σαν μέλος συνιστάμενο στο επικρατών πορτραίτο ενστίκτων που λεν κοινωνία
στα μάτια σου να διακρίνω την αμηχανία είναι εύκολο
κραυγή δεν βγαίνει να σπάει η ησυχία
κάθε δεύτερο στη χρονική αταξία ακμάζει ο φόβος της
τα χνώτα βρωμάν δυσπιστία
προδομένος σφίγγω το κεφάλι μέσα στις παλάμες, ξυπνώ μ’ατονία
κείτεσαι διπλά φονευμένη
??? ανάγκη να ανακτήσω την ισορροπία
το στόμα σου σφραγίζεται με μια λεπτή γραμμή απο κολλητική ταινία
πισθάγκωνα δεμένη είναι πιστή στην ηθική ανυπαρξία
στη χρηστή νάρκωση να γίνω μέλος δεν παίζει ευκαιρία
έτσι και αλλιώς όποια ανταπόκριση δεν είχα στην αγάπη τη βγάζω στη βία
σχηματισμένα λόγια ύπνωσης που’ρθανε μες στην ανακολουθία
συνειρμική ψευδαίσθηση το αίμα να σχηματίζει την αισθαντική μου προσωπογραφία
βλέμμα νεκρό δεν απευθύνεται πλέον σε ανθρώπινα πεδία και είναι αηδία
το πρόσωπό σου σαν εικόνα οικία
και η σκέψη μου που μετακυλάει προς μια σχισμή στου δωματίου τη γωνία
κουλουριασμένη αγάπη
ένα κουφάρι παγωμένο σε άκρα ακαμψία
για μια στιγμή κλείνω τα μάτια μου θα χει χαθεί μέσα στην αφασία
στον έβενο της σκιάς του ουρανού που άνθρωποι σβήνουν στο δρόμο εν ατυχία
με τρόμο διαπίστωσα τα χέρια μου σαν πορφυρούς εκκενωτές των ποταμών που σου χαρίζαν ζωτική αξία
μόνο κυλάν σαν λίμνες
μοναδικό περίγραμμα στο πάτωμα σε λευκή κιμωλία
εκείνες οι στιγμές που συνδέουν ξανά μια τελεία στου πτώματος την σκιτσογραφία
στην άσφαλτο θρέφοντας το υπέδαφος με μικροοργανισμούς και αποσυνθετικά στοιχεία
ψελλίζει βραχνά σα τιμωρία
ντυμένη σε ένα φέρετρο με γυμνά τα καλώδια το σώμα απορροφά την υγρασία
ότι σκοτώνεις είσαι πριν σε καταπιεί πλειάδα πολυωρόφων μάγκα στη τελευταία σου κατοικία

- ta matia twn pnigmenwn lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS