a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

ta matia twn pnigmenwn - βαθιά μες στο σκοτάδι (vathia mes sto skotadi) lyrics

intro:

βυθιζόμουν όλο και πιο πολύ στο σκοτάδι
και μέσα μου και γύρω μου σκοτάδι
αλλά δεν φοβόμουν
είναι περίεργο αλλά ένιωθα ασφάλεια
σαν να ζούσα χρόνια μέσα σ’αυτό

[δπθ]

είναι τα μάτια των πνιγμένων
07 από τον υπόγειο σταθμό, ψυχόδραμα..
“αμαρτωλή σκέψη το μονοπάτι που ακολουθείς” είπα στο εγώ μου
δω’μου μια αλήθεια να σου πω πως είναι βγαλμένη απ’το χειρότερο όνειρό μου
επιμένει η δίψα μου να φέρνει σύγχυση
κάθε κίνηση, με απώτερο σκοπό συμφέρον
παρατηρώ πως ευδοκιμεί στην ανθρώπινη φύση
δεν βρίσκω τίποτα που να μπορεί να με συγκινήσει
κι όποιος σ’άφησε να ξέρεις πως εσένα θα’ρθει κάποια στιγμή πάλι, θα γυρίσει
όνειρα που χάνονται κάτω απ’το ηλεκτρικό φως
αδιόρθωτος απ’όταν άρχισα να συνειδητοποιώ πως είμαι μαύρος αμνός
για όσα δεν φαντάστηκα ικανός
το παιχνίδι δεν ήταν ποτέ ένας εναντίον ενός
κι είχα το νου μου, μπροστά μου 14 εγώ και πίσω τα μάτια του αδερφού μου
πήρα φόρα, σειρήνες από περιπολικά κι ασθενοφόρα
στα αυτιά μου ακόμα αντηχούν σαν να’ταν τώρα
θυμάμαι όρκους αγάπης, πράξεις που γίνανε δώρα
κοίταμε στα μάτια, γάμησε την ώρα
η πόλη αυτή ζει για να μας υπενθυμίζει πως όσο κι αν μας φαίνεται απίθανο η τύχη φίλε κάποτε γυρίζει
στριφογυρίζει πάνω απ’το κεφάλι μου ξυράφι
πίσω απ’το κρανίο μου χρυσάφι
είναι 07 σινάφι, μέσα μου χτυπά ζωή μα γύρω μου στήνονται τάφοι
φύγαν όλοι απ’όταν άρχισε να γίνεται αφόρητη η στοιχειωμένη πόλη
το σκοτάδι μας έχει καταπιεί
κι αυτό που σε φοβίζει πιο πολύ στέκεται εκεί και περιμένει
σαφώς θα μας απορροφήσει η κόλαση αφού στην κόλαση είμαστε πλασμένοι
νεκρές αξίες πολιτισμοί πεθαμένοι και ξεχασμένοι, στον χρόνο πάγωσαν
τώρα γυρνάν στην αγκαλιά της καταχνιάς καταραμένοι
διεγείροντας αισθήσεις ο διάολος μας κοροϊδεύει κάνοντας φωνητικές μιμήσεις
μην αφήσεις ούτε για μια στιγμή να σε πείσει
η φωνή της παραλήρημα αφού μες το τοίχος ζωντανή κάποιος την είχε χτίσει
βαθιά μες το σκοτάδι ψάχνοντας βρήκα την λύση (x2)
σαν να ζούσα χρόνια μέσα σ’αυτό
σαν να έβλεπα παντού το δικό μου πρόσωπο

[αλλοπρόσαλλος]

ποιος δεν θέλησε να παίξει με την ψυχή σου ποτέ;
πάντα οι μπάρες ανά πάσα στιγμή είναι στο χαρτί είναι η κόλαση
8 με 6 σε αντίστροφες ώρες υπάρχω
εγώ και κάτι πρόσωπα, άστα να πάνε μάγκα
δεν είναι μόνο η tv μες το κεφάλι μας
είναι η πληγή του έθνους σας
αντί να αυτοκτονήσω, μέθυσα
είστε μικρά ξωτικά επίσης
έχουμε αποκτήσει ανοσία στα παράσιτα
τα αδέρφια μου κρατώ μακριά απ’αυτά
στρώνω κάτω πόλεμο για να’χω κάτι να ασχολούμαι
βράχος, και ζόμπι περπατάνε μες το άλσος
της πόλης τα παιδιά γεννήθηκαν απ’τα φώτα μακριά
πρώτα πρώτα νότιο+ανατολικά και έπειτα βόρεια+δυτικά
το σύρμα βλέπω ακόμα, θέλω να ανασάνω
μην πετάς πάνω μου χώμα
είμαστε όλοι εδώ ακόμα
πάλι σε βλέπω να τρέχεις αλκοολικός τζαναμπέτης ο άγνωστος + επισκέπτης αμετανόητος, άνεργος, άπειρος είναι ο ενάρετος ήχος
τόσο δυνατός για εσάς δυστυχώς
πάλι παίρνουμε μπρος, 07 πυρετός
[άυλος]

μυαλό στα άδυτα, καταδίκη στα πέτρινα τετράγωνα
βαδίζοντας πάντα σε εδάφη άγονα
αγώνας επιβίωσης, στα μάτια μας χαράζονται σκηνές αλλοίωσης
προσκυνητές μες τον βωμό της αμαρτίας
συμβουλές για σχέδια μιας μαζικής καταστροφής, ώρες γιορτής
κόκκινα βλέμματα κραυγές απ’την αγέλη που αφήνει ματωμένα χνάρια
σαν καπνός, παραίσθηση τα βράδια
εφιάλτες δώρα, αφορμή για σκότωμα στην ώρα
ένας περίπατος ??? τη χώρα, τώρα ή ποτέ
σημάδια μες την περιοχή σκοτάδι γύρω μου
νυχτερινή γιορτή, κρεμάλα μ’ανεμίζει την αυγή
μυρίζει θάνατος, γυρίζει κόλαση στο νου μου παύση χρονική
χτίζω αργά μια φυλακή στα όνειρά μου
ένστικτο κακό φωλιάζει πίσω μου
μπροστά μου + ήχος αλλόκοτος που σέρνεται σε λύπες και χαρές μέσα στο σκάλωμα μου
ινδάλματα νεκρά, θεοί σε τύμβους πέτρινους
ξανά αναδεύονται πηχτοί καπνοί μες το μυαλό μου
καίγονται, συγκαταλέγονται σκηνές και παραστάσεις
μες τα στέκια της πιο ύπουλης απόλαυσης
αφηγητής μες το σκοτάδι
εκεί που χάθηκαν όσοι θέλησαν να γευτούν ένα της χάδι (x2)

[άψινθος]
είδα το πρόσωπο μου πίσω στον ίσκιο
γυμνό από συμβατικά προσωπεία του μυαλού που βαφτίσανε γνώσεις
σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τρέψουν την βία
ανώφελα, χτίζει το κτήνος καμβάδες ανθρώπινους πίσω απ’τα πρόσωπα
δεν δόθηκα, σε μια κοινωνική συμπεριφορά
που καταλήγει απλώς να αναπαράγει πρότυπα διαδικασίες, κοινώφελα γενιές αποτελώντας κομμάτι της μνήμης άλλων κι εμπειρίες
κι αν δεν αντέξεις τους στόλους που χτίζουνε στα τείχη
καταλήγουν σε πτώσης ιστορίες, σε νύχτες μνείες
σιωπές κενές, μικρές ανοίες
τηλέφωνα γραμμές κατειλημμένες επαφές
κομμένες, ψιλές κι αλητείες
στα περιθώρια του δρόμου ακροβατείς
εκφραστής της ψυχοδραματικής φωνής
πορείες, κι αν θέλεις των ματιών μου τον πάτο να φτάσεις θα σου δώσω ευκαιρίες
να βγάλεις άκρη μοιάζει δύσκολο κι αμφίβολο σαφώς ν’αποτελώ τμήμα σ’αυτό που αποκαλείτε κοινωνικό σύνολο
κάψε το είδωλο, τα βλέφαρα κλειστά ερμητικά
κι ίσως αλήθεια να βρω στον βυθό που ανασύρθηκα
κοιμήθηκα στις όχθες των αντίστροφων ενστίκτων
εθίστηκαν γενιές που ερχόμενες στους λόφους των πέτρινων κήπων
αμαρτωλοί και κτήνη υπό περιορισμό κατοίκων
07 κραυγές των λύκων (x2)

και μέσα μου και γύρω μου σκοτάδι
αλλά δεν φοβόμουνα
είναι περίεργο αλλά ένιωθα ασφάλεια
σαν να ζούσα χρόνια μέσα σ’αυτό
σαν να έβλεπα παντού το δικό μου πρόσωπο

- ta matia twn pnigmenwn lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS