a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

ta matia twn pnigmenwn - διάσπαση (diaspasi) lyrics

[verse 1: άψινθος]
σιωπές σαν ίριδες, ζωές καθηλωμένες σε στοές
μέσα σ’ αδέξιες μαχαιριές καίν’ άδειες σύριγγες
φτιαγμένες από πλαστικό σα στέμματα, στενά φωτιά
στα μάτια αφιλόξενα βλέμματα, η αξιοπρέπεια χαμένη στον δρόμο
για λίγα κέρματα μόνο η ηθική πήγε περίπατο, ο βιοπορισμός καταλήγει στο φόνο
πολλοί μου ‘πανε «πιάσαμε πάτο» μα δεν πατώνω
οδός αγησιλάου, ψηλέ
κανόνας πρώτος κοίτα τον κώλο σου μόνο, κι όχι τους γύρω
ψ.θ, αθήνα κέντρο στις φλέβες μου χρόνια φθείρω
σημάδια μιας νυχτερινής άνισης μάχης σε πεζοδρόμιο στείρο
μέσα απ’ τα μάτια των πνιγμένων ιστορίες ανασύρω, πάρε μία
με άξονες γραμμές στους οφθαλμούς
σκουριασμένες στο χρώμα, παλιά ταινία
κινούμενα καρέ πηγής καταλήγουν στη βία
ακολούθα τους κανόνες της σφαγής μ’ αρμονία
κεφάλια κινούμενα, πένθιμα θέατρα χαρμάνας που απλώς υποδηλώνουν αγωνία
γυρνάνε χέρια οι χάρτινοι θεοί, ‘βέρια που κατευθύνει, φίλε, η αστυνομία
τα πάντα μετριούνται σε φράγκα, ίσως το σώμα σου να βρεις σε αγοράς επαιτεία
ανήλικα αλλάζουν τα πλάνα σαν πιασμένες παντομίμες, πορνεία
νύχτες μου μοιάζει αρρωστημένο, βαριέται η πολιτεία, το αναλύω
μακάβριο αστικότροπο γελοίο
σαν μαύρες τρύπες που καταπίνουν πολίτες στο κέντρο
και φτύνουν αίμα και πύον
με λίτες, εμπόρους και κώλοι απλά να συμπληρώνουν το τοπίο
ο θάνατος περιπολεί στους δρόμους, δε σηκώνει αστείο
κι η ζωή μας συνεχίζεται, απλή υπόθεση
όπως το stuff θ’ανακατεύεται με αίμα στην αναρρόφηση
[verse 2: άυλος]
γυρνάω στο ’80, ο δρόμος γύρω μας ασφυκτικός
ο νους μας βρόμικος στο πέρασμα της νύχτας
προσπερνώντας τα στενά της ήταν πήχτρα
ζητιανεύοντας νεκρές ελπίδες μέσα σε χαλάσματα
όταν πεθαίνουν οι θεοί, βλέπεις, γεννιούνται τα φαντάσματα
μέσα απ’ τα στοιχειωμένα μάτια των πνιγμένων
πηγάζουν σκέψεις και εικόνες που αφορούν το αβέβαιό μας μέλλον
σκοτάδι, γνώριμες μορφές περνοδιαβαίνουν το κατώφλι που οδηγεί κοντά στον άδη
είναι μια ακόμη σύναξη στις εκβολές του βάλτου
σημάδι που ακολούθησαν πιστοί στην αγκαλιά του δράκου
πλατεία θεάτρου, κοινός τόπος συνάντησης σφαγής, ιδανικών κι ονείρων
πτώση σ’ έναν κόσμο ψέμματος κι αρρωστημένης βίας
είναι η ωμή κατάληξη στο δρόμο της απελπισίας
τάσεις διαφυγής απ’ τον ασφυκτικό κλοιό της κοινωνίας
στη ροή της αστικής πραγματικότητας
στενά τα περιθώρια, λυγίζοντας στην επιβλητική όψη τους κτήνους
της εξελιξης τα δεδομένα σπάνε, βλέμματα γυρνάνε με περιφρόνηση στη θέα της εξαθλίωσης
πορεία στο μηδέν, συναισθηματικό κενό
σάρκας εμπόριο τροφή, διαστροφή και πόση αίματος
ζωές στο περιθώριο, ιστορία δίχως τέλος
όριο δεν υπάρχει στην κατάχρηση της εξουσίας
έμφυτες σκέψεις φοβίας μέσα στα μυαλά της μάζας
μάστιγα που εξαπλώνεται όσο η κάστα των απέθαντων αυξάνεται
ολοκληρωτικά σαν γάγγραινα στα σάπια μέλη του σκάρτου συστήματος
διάσπαση, 07, διάσπαση, 07
[verse 3: δπθ]
07 τσόγλανος, μπάσταρδος, τον νου σου φίλε
ελεύθερος κυκλοφορώ στο 2009, κοινωνία ώρα μείον
μην αναρωτιέσαι γιατί οπλοφορώ, στα μετόπισθεν ψυχόδραμα
στη μέση του δρόμου στάθηκα, εκεί που ‘δαμε τ’ όραμα
και γύρω μου το μπέρδεμα
ακόμα το παλεύω να μη μπω κι εγώ στο πρόγραμμα
ποιο τ’ αποτέλεσμα; στροφές απότομα
όποιος έχει τη χάρη και τ’ όνομα, έχει τα αρχίδια
στα πεζοδρόμια βουνά υψώνονται σκουπίδια
ενώ βλέπεις υγρασία προσελκύει φίδια, να προσέχεις
σε πήρε το μάτι μου χθες το απόγευμα στην πειραιώς να τρέχεις
αφιλόξενος τόπος ο κόσμος των πιθανοτήτων
απρόβλεπτοι συντελεστές μιλούν απ’ τον πλανήτη των πιθήκων
κινούμαι σε φάση υπό περιορισμό κατ’ οίκον, άκουσέ με
σου φαίνομαι να νοιάζομαι ποιος είσαι, πώς σε λένε;
σκόνη, κυνήγι δράκου στο λαβύρινθο
τι να ξεχάσω, τι να θυμηθώ πριν αποκοιμηθώ;
εγκληματικές σκέψεις που καθοδηγούν τον μέσο γνωστό+άγνωστο πολίτη
στρώσε στα μπαμ, η διάσπαση απαιτεί χρόνο κι εδώ θα παίξει μύτη
μπουκέτα μέσα στα λασπόνερα για να θυμούνται μερικοί+μερικοί τι στ’ αλήθεια παίζει
καυλόμπατσοι που τριγυρνούν με πολιτικά κόσμο και κοσμάκη έχουν δέσει
ποτέ δεν ξέρεις από που μπορεί να σου τη πέσει
κυλάς απ’τα σκληρόπετσα κορίτσια του κέντρου κι αν είσαι φέσι
όπως και να ‘ν’, το γαμημένο μάλλον θα σ’ αρέσει
μα πιθανότατα την επόμενη που λες χριστό να μη θυμάσαι
κοίτα πίσω, καφέ να γίνει η διάσπαση κι έπειτα θα το ρίξω όπου βρω, το γαμημένο
ποτέ σου μην υποτιμάς το ξένο
ε, γιωργάκη πού κόλλησες πάλι; είμ’ ώρα στη στοά και περιμένω
της πόλης το στόμα ανοίγει πεινασμένο γι’ άλλη μια νύχτα να μας καταπιεί
μπορούν να συμβούν άσχημα πράματα αμα σε πιεί μόνο στη νύχτα
χώμα σου δώσανε, δεν ήξερες, το ‘βρασες, το ‘ριξες, έφαγες ήττα
ζούμε επικινδύνως, σ’ το ‘παμ’ ήδη, κι όταν κάνω τη δουλειά μου κρυφοκοίτα
διάσπαση π+ρ+έ+ζ+, είν’ φανερό, το
βράσιμο γίνεται ανάγκης βίτσιο τρομερό που σε θέλει νεκρό
γάμησέ, τα κάποιος που γνωρίζεις μάλλον καλύτερα από οποιονδήποτε κι είν’ ειρωνεία
το γεγονός πως έχεις μετατρέψει σε κουλτούρα, φίλε, την τρυπομανία…
[outro: δπθ]
διάσπαση, 07
τα μάτια των πνιγμένων
το μαύρο λούκι
ψυχόδραμα (ψυχόδραμα)

- ta matia twn pnigmenwn lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS