a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

ypogios - to keli lyrics

(v1) υπογιός

ξεκινήσαμε με φόρα, κοίταξε μας τώρα
το να τα παρατήσουμε όλα, είναι το μόνο εύκολο, λες ξεκόλλα, μα
το δύσκολο μια τέτοια ώρα, το να συνεχίσουμε. φίλε…
κι ακόμα, το να συνηθίσουμε στην επήρεια της μπόρας και στο μαρτύριο της σταγόνας… αγώνας

τι σου θυμίζουν τα χαμόγελα μου λες;
εμάς εποχές που τα όνειρα μας κόστισαν και γίνανε ουλές
σήμερα μας πνίξανε τα απόνερα του χθες
μα δεν είμαστε δειλοί. κοίτα μας… πήραμε το ρίσκο και γευτήκαμε την ήττα μας
κι όταν όλοι φύγαν από δίπλα μας, μείναμε τη νύχτα και καθίσαμε απλώς με την συντροφιά της πίκρας μας

μη μας καλέσετε στον κόσμο σας μονάχα για να πάρουμε τον πόνο αν ερχόμαστε
να γίνουμε το υπάρχουν και χειρότερα για να αισθάνεστε άνετα αυτό δεν το ανεχόμαστε
καλύτερα το να ‘μαστε μόνοι, παρά το πρόβλημα να μας ενώνει και μ’ αυτό να δενόμαστε
καλύτερα το να ‘μαστε τα λάθη μας παρά ένας κουβάς όπου πετάτε ανασφάλειες να γινόμαστε

ναι. έχουμε προβλήματα πολλά, ψυχολογικά. πες όμως τι να γίνει;
ξέρουμε το τι μας κυνηγά. πώς γίναμε τα θύματα απλά και ποιον βαραίνει η ευθύνη
έχουμε ήδη χάσει. πώς το λεν παιχνίδι; την έχουμε ήδη βάψει, ο χρόνος τι να σβήνει;
μένουμε στην άκρη, ο κόσμος τι να κρίνει; βλέπουμε στην πράξη ο δρόμος που καταλήγει… κι έτσι

(r)

γίναν τα πάντα κελί, μία πόρτα κλειστή, το παιδί δε μιλιέται
είναι κρύο δωμάτιο η σιωπή, μέσα του ώρα αν βρεθείς το κλειδί δεν κρατιέται
δεν γαμιέται. ακόμα μια μέρα θαμπή. ακόμα μια μέρα που αέρας
θα μπει στη ψυχή μα το βλέμμα είναι εκεί καρφωμένο στη γη δε κουνιέται. δε..
γίναν τα πάντα κελί, μία πόρτα κλειστή, το παιδί δε μιλιέται
είναι κρύο δωμάτιο η σιωπή μεσα του ώρα αν βρεθείς το κλειδί δεν κρατιέται
δεν γαμιέται. κουράστηκε να προσπαθεί. στο πάτωμα κάτω πετά το σπαθί
δυο λεπτά να σταθεί, να χαθεί. γιατί η μάχη του αυτή στη βροχή δεν νικιέται…
(v2) λογοπαθής

φτάσαμε ως εδώ ξανά
καλύτερα να φεύγω αφού σε πλήγωσα δίπλα
κι ενώ το παραμύθι τελείωνε απαίσια
εγώ εκεί επέμενα πεθαίνοντας σε πλαίσια

τι θα πει πως όσα γίνανε ξεχάσαμε;
δε το κάνουμε από ανάγκη
μα τα βάσανα που για τόσο καιρό δεν είχα λύση ξεπεράσαμε
δε πάν όλα καλά και μ’ όλους

γράφουμε συνειδητά κι αυτό είναι ένα μεγάλο μπόνους
αν σ’ έχει φάει η μοναξιά δίνουμε στήριγμα
όχι να παινευτούμε πως σε κάτι βοηθήσαμε, σου αξίζει να χαμογελάσεις σύντομα

το στερήθηκα, συμπέρασμα έχω βγάλει
ακόμα και τα σίδερα λυγίζουνε και πάλι
δεν ευθυνόμαστε εμείς που πιεστήκαμε
οι υπόλοιποι το θέλησαν δε θα γινόταν έτσι

εμείς μαζί μ’ εσάς στα πόδια μας σταθήκαμε
πώς είναι δυνατόν αυτό που χτίσαμε να πέσει;

(r)

- ypogios lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS