a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

novel 729 – τελευταία σελήνη (teleutaia selini) lyrics

[verse 1]
σ’ είδα να φτάνεις στο νησί ψάχνοντας την ανεμελιά σου
να σκάει ο άνεμος επάνω στα μαλλιά σου
να πέφτουνε πλανήτες, να είσαι ανάσκελα στην άμμο
να σηκώνεις χέρια πάνω μπας και μπουν στην αγκαλιά σου
κι από το τέλος έπεσες μες στην εκκίνηση
σαν τις σταγόνες απ’ τα μάτια στη συγκίνηση
έχασες πολλές στιγμές ζητώντας μιά εξήγηση
και την ανάγκη σου ζητώντας καθοδήγηση
αυτή η μανία σου να τα ελέγχεις όλα είναι σκλαβιά
σου σφίγγει την ανάσα σαν θηλιά
κι αν συνηθίσει ο λαιμός σου στα σχοινιά
όποιος πάει να σου τα βγάλει θα τον διώχνεις βιαστικά
είναι κληρονομιά το βίωμα
τσαλακωμένο μες στην τσέπη σου σημείωμα
κι έχει πόνο το ξετύλιγμα, κι ακόμα πιο πολύ έχει το μήνυμα
μα αν θέλεις να σε μάθεις, τότε θα υποστείς το τίμημα

[chorus]
κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές
μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές
δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες
ίσως δε φτάνει απλά μόνο να το θες

[chorus]
κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές
μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές
δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες
ίσως δε φτάνει απλά μόνο να το θες
[verse 2]
σ’ είδα χαμένο μες στην πόλη να μιλάς στον εαυτό σου
να μετανιώνεις που άκουσες τον δισταγμό σου
να καταπίνεις τον μεγάλο στεναγμό σου
για να μην αναστατώσεις όσους είναι στο πλευρό σου
και σου ‘χει λείψει η συντροφιά ενός νοήματος
η αναγέννηση του νέου ξεκινήματος
κι αντί να βλέπεις τους πλανήτες του διαστήματος
τυφλώνεσαι και πνίγεσαι στη θέα ενός διλήμματος
η υπομονή σε βοηθάει μα δε σ’ το λύνει
μπήκε πάλι ο πανικός κι ανησυχείς πόσο θα μείνει
η συμβουλή των αλλωνών αδύναμη να κατευθύνει
πώς ανάβει αυτή η φλόγα που όλο σβήνει;
γεμίζεις τα πνευμόνια νικοτίνη με βιασύνη
δεν έχεις μία σκέψη να σου βγάζει εμπιστοσύνη
το μυαλό σου πάει να σκάσει σαν μπουκάλι με βενζίνη
και σκέφτεσαι το τέλος σαν να είσαι στη σπηλιά με τον λιαντίνη
«δε γαμιέται; θα την κάνω» λες μα κάτι δε σ’ αφήνει
κάτι ακόμα μέσα σου ελπίζει για γαλήνη
σηκώνεσαι και λες πως είναι η τελευταία σελήνη
που μπαίνεις μες στον στίχο μου με φόβο και με οδύνη

[chorus]
κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές
μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές
δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες
ίσως δε φτάνει απλά μόνο να το θες
[chorus]
κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές
μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές
δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες
ίσως δε φτάνει απλά μόνο να το θες

- novel 729 lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS