a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 #

sponty – κάδρο (kadro) lyrics

δωσ’μου ένα χέρι όταν το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι μου
όταν τα σκαλοπάτια σου γίνονται μαξιλάρι μου
όταν οι φρίκες δένουν τέλεια στο πιάνο μου
καλώς ορίσατε στον γκρι κόσμο του νάρκισσου..

αυτό είναι για όσους δεν φεύγουνε όταν δεν πρέπει
για όσους αποφεύγουνε να κοιτάξουνε τον καθρέφτη
για τα παιδιά της πόλης που τους πνίξανε τα πρέπει
και για όνειρα θερινής νυκτός μέσ’τον νοέμβρη
4 χρόνια ανάδυση από τον βυθό
και γω απορώ, αν σε κρατούσε η μαγεία ή το σκοτάδι του
4 χρόνια βαγόνι σταθμό+σταθμό
να νοσταλγώ ένα ταξίδι στο βαθύ κόσμο του άδυτου
αυτός ο κόσμος κοιτάει μόνο την δουλειά του
και άμα σφάζονται 2 μέτρα παρακάτω συναινεί
αυτός ο κόσμος διψάει για τιμωρία
μιλάει για ισονομία, μα όχι για πάλη ταξική, και
είμαστε απέναντι, ελεύθεροι μα έγκλειστοι
με θέληση και απ’ των εξουσιαστών μας την διαμέληση
φοράμε τα ίδια ψεύτικα χαμόγελα σαν πέρυσι
σκρολαρουμε στο τσατ να μη νοιώθουμε αποστέρηση
ζούμε κάτω απ’ το ηφαίστειο σαν τα κρίνα
με ένα σχέδιο για την απομόνωση στην αθήνα
σε ένα υπόγειο να βαράνε μέρα νύχτα του ζερό τα μπιτια
ρίχνω τον εαυτό μου, το χειρότερο χαρτί στην γύρα
όσο γελάμε που και που με κάτι φίλους
που βρήκαμε κοινά τη μουσική και γκρίζους τοίχους
όσοι κοιτάξαμε το πρόσωπο του κτήνους
βλέπουμε την πόλη ανάποδα και ελεύθερους τους λύκους
είναι μουσική από τα κρύα της θράκης
είναι μουσική από τα κρύα της θράκης
είναι μουσική από τα κρύα της θράκης
είναι μουσική από τα κρύα της θράκης
είναι μουσική από τα..

με beats που κλαίνε
τα μάτια μας σκανάρουν το ταβάνι
και τα μάτια που αγαπάμε πια δεν καίνε
πως αλλάξαμε μας λένε
πως χαθήκαμε, πως τρέχουμε μακριά από όλα αυτά που μας πονάνε και μας φταίνε
των φιλήσυχων τα χέρια στάζουν αίμα
και τα αδέρφια μου θα εκδικηθούν άμα δεν βάλουν τέρμα

και στη ροή της μοναξιάς μου είσαι στ’ απέναντι ρεύμα
και όλο μένω εκεί που πρέπει να φύγω πρώτα για μένανε
μα πέρα απ’ τις κοινοτυπίες
πέρα από τα σάπια πρωινά, με πονοκέφαλους ναυτίες, πέρα
από τις διαδρομές από πολυεστίες, χαιρετίσματα απ’ το σπίτι
μας χάσανε οι πλατείες
με τα παιδιά από το πάρκο πια δεν λέμε γεια
τώρα στη φτώχεια θα γίνονταν μπάτσοι για λεφτά
τους τα λέγανε στο σπίτι, είχαν αέρα στα μυαλά
μα η ξεφτίλα και η ντροπή δεν ξεπλένεται έτσι απλά
ραπ απ’ τη θρακη απ’ τα κάτω για τα κάτω
για τα παιδιά που δεν τα βρήκανε έτοιμα στο πιάτο
για τους γιοταδες που το τρελοχαρτο κάνουν κάδρο
και για αυτούς που το ποτήρι βλέπουν μόνιμα μισοάδειο)
ραπ απ’ τη θρακη απ’ τα κάτω για τα κάτω
για τα παιδιά που δεν τα βρήκανε έτοιμα στο πιάτο
για τους γιοταδες που το τρελοχαρτο κάνουν κάδρο
και για αυτούς που το ποτήρι βλέπουν μόνιμα μισ
είναι μουσική από τα κρύα της θράκης

- sponty lyrics

Random Lyrics

HOT LYRICS