zarosili – japanila lyrics
verse 1
(zaro) :
γάμα το τι λένε θα γράψουμε ιστορία
τα μπάσα μου τραντάζουν ταξιδεύουν ουτοπία
άνθρωποι ρομπότ έχουμε χάσει κάθε αξία
άβουλοι μουγγοί που φοβούνται αφραγκία
α, παιδί από την ρουμανία
στο νου μέσα χώνομαι και παίρνω τα ηνία
έδωσα στην κάθε μέρα μου πλέον αξία
και έκοψα να περιφέρομαι ψάχνοντας την ουσία
στην εξαθλίωση μονίμως καταπίεση
κρατήστε δυνατά μην χαθεί στην απογείωση
πατέρα απογοητεύτηκες νόμιζες θα με στρώσεις
πήρα τον δικό μου δρόμο όχι δεν θα με σώσεις
πατάω μόνο μπρος δεν πάω πλέον προς τα πίσω
στιγμές αμφιβολίας δεν θέλω να ξαναζήσω
κάνω αναστροφή 180 μοίρες
όσο και να πόνεσες το μάθημα δεν πήρες
περπατάω μοναχός και ξαναβρίσκω την ελπίδα
στα μάτια σου κούκλα μου οτι μου έλειπε το είδα
την πίστη στην ανθρωπότητα χαμένη ξαναβρήκα
νόμιζες θα φύγω αλλά δες με ξαναήρθα
γνωστοί μου δεν στροφάρουνε τους φάγανε οι ουσίες
φιλαράκια που μαζί τους έχω χίλιες ιστορίες
μεγαλώνουμε αδερφέ και μένουν μόνο αναμνήσεις
μεσάνυχτα την νύχτα βγήκες να με αναζητήσεις
εγώ όμως χάθηκα τον δρόμο μου τον χάραξα
μια τσάρκα μακριά από την πόλη που μεγάλωσα
αγάπησα σιχάθηκα μετάνιωσα και ντράπηκα
απ’τα λάθη εξελίχθηκα και τα φτερά μου άνοιξα
στην πόλη την μαγική που μας έφυγε η μιλιά
μεγαλώνουνε τα σώματα μικραίνουνε τα στόματα
του κράτους ένας ένας υποτακτικά πρόβατα
κάνουνε το (?) να γεμίζουν αντισώματα
μπάρες έτοιμές θα τις χώσω στα επόμενα
λένε για ταλέντο είμαι από τα ανερχόμενα
από μικρό παιδί συνεχώς έκανα όνειρα
καταπίνουν τα χάπια ενώ χάνονται τα όνειρα
κόψε τις μαλακίες και άφησε τα περιττά
είμαι άλλος τύπος δεν μ’αρέσουν τα πολλά
άνθρωπος απλός δεν χρειάζομαι χλιδά
τσιγάρα και δυο φίλους να χαζεύουμε τα άστρα ,ναι
και έτσι μένουν μόνο αναμνήσεις
που χάνονται στο χάος μαζί με το φως της δύσης
μέρες σαν αυτές σημαίνουνε πολλά
είναι μια ανάσα σε αυτής της κοινωνίας την μιζέρια
ζούμε την κάθε μέρα περιμένοντας την πτώση
σαν εγκέφαλο σκουπίδι δεν περιμένω να νιώσεις
βλέμματα πολλά βλέπω μες τα αστικά
κοιτάνε όλοι το άπειρο δεν έχουν στόχους πια
chorus (rise) :
φτύνω μπάρες ζαλίζονται τα μικρόφωνα
αυτό είναι πείσμα μαλάκα αυτό είναι κόλλημα
μιλάς για μένα απλά έλα κάν’το πιο καλά
έλαμψα πρώιμα ήλιος στην ξαστεριά
ήθελες ποτάμι ήμουνα ωκεανός
ήθελες τα αστέρια ήμουνα ο ουρανός
παγωμένο το αίμα καρδιά μου πυρετός
είναι θρίαμβος να ακούς αυτά τα flows
verse 2 (rise) :
ο κύκλος μου κλειστός η πόλη μου είναι η αθήνα
γεννήθηκα μεγάλωσα σε δυο τρία κωλόστενα
είμαστε ελεύθεροι μα το νιώθω σαν καραντίνα
να φύγω μακριά από εδώ αλλιώς θα φύγω πρόωρα
συναισθήματα αληθινά είπα μα δεν αλλάζει τίποτα γαμώ τα κινητά σας
χάθηκε η εμπιστοσύνη και η αγάπη που να το ‘ξερα
πλασάρετε στον κόσμο την πουτάνα την μαγκιά σας
χτίζονται σχέσης ένα ψέμα όσα έκανες προσπέρασα μα δεν ξέχασα τίποτα
στο είχα πει και παλιά οι δυο μας δεν θα γίνουμε ένα και μην ρωτάς γιατί
άσε εμένα ξέρω καλύτερα
γύρω βλάκες και όλοι φωνάζουνε μα στο είπα πως δεν σχολούμε μάγκα με μουγκούς
θα ζήσουμε και αυτό σου είπα αδερφέ θα το περάσουμε θα κάνουμε τα πάντα μην γίνουμε σαν αυτούς
κάνω ένα βήμα πίσω και άλλα πέντε μπροστά
πατώ σε αυτόν τον κόσμο και όλα μοιάζουν να είναι γνώριμα
εικόνες περνάν μπροστά από τα μάτια μου και πρόσωπα
ποιος είμαι δεν ξεχνώ μα τώρα εξελίσσομαι μόνιμα
όλα γύρω καταρρέουν νομίζεις πως είναι αστείο
δεν είμαι καλά μα δεν είμαι ούτε για ψυχιατρείο
μόνος μου περιπλανιέμαι σε ένα μαγικό τοπίο
και έχει κρύο ταΐζει δυναμώνει το θηρίο
στο κεφάλι φυτρώνουν κέρατα
μα μην σε νοιάζει σου είπα όλοι και όλα θυμίζουν τέρατα
δεν σε ένοιαξε ποιος είμαι ξέρω πως έκανες θέατρα
τώρα που με έμαθες καρδιά μου σκέψου όσα σου έλεγα
πίσω ποτέ δεν θα γυρίσω
το έχω υποσχεθεί δεν παίζει πάλι να λυγίσω
θα μείνω αληθινός μέχρι το αίμα μου να ζήσω
πουτάνες δεν μ’αλλάζετε όπως θέλω θα το ζήσω
chorus (rise) :
φτύνω μπάρες ζαλίζονται τα μικρόφωνα
αυτό είναι πείσμα μαλάκα αυτό είναι κόλλημα
μιλάς για μένα απλά έλα κάν’το πιο καλά
έλαμψα πρώιμα ήλιος στην ξαστεριά
ήθελες ποτάμι ήμουνα ωκεανός
ήθελες τα αστέρια ήμουνα ο ουρανός
παγωμένο το αίμα καρδιά μου πυρετός
είναι θρίαμβος να ακούς αυτά τα flows
Random Lyrics